I’m back! inmiddels woon ik nu bijna een week in het nieuwe huis. Er staan nog een hoop dozen, maar af en toe even met de benen omhoog en mijn laptop op schoot, moet ook kunnen. Dus zal ik mijn ervaringen maar weer gaan delen met jullie.
Verhuizen en zwanger zijn, is in mijn ogen de meest onmogelijke combinatie die er kan bestaan. Je hoofd wil heel veel, maar je lichaam laat het niet allemaal toe. Ook hier liep ik gigantisch tegenaan.
Dozen inpakken
Het inpakken zelf is op zich geen probleem. Het verplaatsen van die loeizware dozen… dat dan weer wel. Kortom. Overal liggen dozen in een ongeorganiseerde toestand door het huis. Wachtend tot de heer des huize thuis komt om ze op te stapelen.
Schoonmaken
Ook hier geldt: schoonmaken op zich is geen probleem, maar proberen de bewaarbakken onder het bed vandaan te halen om de lading stof die zich ertussen verzameld heeft, op te zuigen. Ja, dat is wel een probleem. De bakken zijn te zwaar om te duwen en je kan niet op je buik gaan liggen om ze er onder vandaan te trekken. Dus doe je wat je kan en daarna ga je ook weer zitten en wachten tot de heer des huize thuis komt en de klus voor jou kan afmaken.
Klussen
Klussen in het algemeen? Wel een probleem. Ik kan op zich wel met een kwast overweg. Maar trapje op, trapje af of op je knieën verder? Nee. Dat gaat hem toch echt niet worden. Alleen een band in het midden is mooi dekkend, maar de rest… Oplossing: ook hier weer de heer des huize en heel veel hulptroepen.
Wat gaat er mis
En dan heb je nog de stress van alles wat zo’n beetje mis kan gaan. Auto bij de garage, chauffeur gaat door zijn rug (was er wel met de vrachtauto!! Echt super!), ik laat mijn telefoon in de wc donderen, keuken die niet aangesloten kan worden omdat zij even waren vergeten te vermelden dat wij nog een gasleiding moesten verleggen. Ja, alles een dag voor de verhuizing. Met handen in je haar en proberen om voor de kleine in je buik rustig te blijven. En dan zit je er eenmaal en moet alles een plekje krijgen. Dat is helemaal gelukt!! Helemaal happy mee. Minder blij met erachter komen dat de wasmachine de verhuizing niet heeft overleefd. En net nu je eigenlijk zo’n beetje alles nog een keer extra wil wassen.
Gek genoeg raakte ik nog het meest overstuur van mijn telefoon. Onmiddellijk op zoek naar rijst natuurlijk. Maar ja, ga die maar eens zien te vinden als je net alles hebt ingepakt en 80 dozen in je huis staan. Ik was ook nog eens alleen en al de dozen tillen terwijl je 29 weken zwanger bent. Nee. Geen goed idee. Dus maar even bij de buren aangeklopt. Gelukkig was er een lieve buurman die nog wat rijst over had. En of mijn telefoon het is gaan doen? Jup, gefixt. Met dank aan mijn schoonvader. Helaas is het bellen wel een probleem gebleken, maar de rest doet het.
Verhuizen
En dan de verhuisdag zelf. Mag je tillen? Nee. Kun je dus wat doen? jazeker. In de weg lopen. Er moet toch gedirigeerd worden. Maar er moet ook voor iedereen gezorgd worden. Dus even op en neer naar de snackbar en voilà!! Een heerlijke lunch.
Voor die lunch heb ik overigens iedere dag gezorgd. Dus ik hoop dat de klussers zich flink verwend hebben gevoeld. En ik ben alle klussers en verhuizers eeuwig dankbaar voor alle hulp, zodat ik mij iets minder gefrustreerd en nutteloos kon voelen.
