Het is tijd voor een klaag-blog. Even wil ik mijn blog gebruiken om te kijken of ik met dit probleem een groter publiek kan bereiken. Want ik ben het zat en ik hoop er eens en voor altijd een einde aan dit asociale gedrag te kunnen maken. Doen jullie mee?
Van de week gebeurde het weer. En het was niet de eerste keer deze week. Oververmoeid en in de spits ging ik naar mijn werk. Terwijl ik stond te wachten op de tram, merkte ik al dat het steeds drukker en drukker bij de halte werd. Het was niet erg lekker weer, dus de fiets lieten de meeste mensen staan. Begrijpelijk. Maar het volgende gebeurde: de tram kwam aangereden en vanachter mij wordt ik aan meerdere kanten aan de kant gedouwd. Zogenaamd, nette dames die graag vooraan bij de deur wilden staan om zo nog een zitplaats te veroveren. En het lukte ze. Mij aankijkend met een blik van “lekker puh”. Want het was de laatste zit plek.
Normaal gesproken heb ik geen problemen met dit soort asociale gedrag. De grootste straf die deze mensen hebben, is dat zij nog altijd moeten leven met zichzelf. Dus haal ik daar altijd mijn schouders voor op. Maar dit is nu al de zoveelste keer deze week, dat ik als oververmoeide en hoogzwangere vrouw in de spits mag gaan staan in de tram. Want ook de mensen die al in de tram zaten, namen niet echt aanstalten om voor mij op te staan. Gewoonweg omdat hun mobieltje belangrijker was.
Jammer dat iedereen zo met zichzelf bezig is. Ik ben ook niet een persoon die dan gaat smeken of ik alsjeblieft mag zitten. Nee, ik blijf maar weer staan. Staande mensen kijken je vol medelijden aan. Tja, die zeggen er ook niets van. Ik kan er weinig aan doen, maar als zwangere vrouw hoor ik nu echt tot de minder valide. Er moet iets kostbaars geproduceerd worden en dat kost energie. Gemakkelijk is het dus niet om zwanger te zijn en daar mag best een beetje rekening mee gehouden worden. Ik hou niet van aanstellers en ik stel mijzelf ook niet snel aan, maar dit slaat alles.
Gek genoeg had ik eerder in mijn zwangerschap betere ervaringen mee. Mensen stonden voor mij op. Terwijl ik toen nog niet eens het idee had dat mensen het echt konden zien. Nu kun je toch echt niet meer om mij heen. Ik ben nog net geen size zeekoe. Maar toch: hoe groter ik wordt, hoe meer mensen schijt aan mij lijken te hebben. In de tram dan, hè.
Ik weet uit gesprekken met andere zwangere vrouwen, dat zij het openbaar vervoer (en met name in de spits) ook niet als een pretje hebben ervaren. Dus mijn oproep aan jullie: kijk meer om je heen en sta op voor zwangere vrouwen!!
Deel dit artikel zoveel mogelijk over de sociale media om zoveel mogelijk mensen te bereiken. Ik ben het zat!! Twitter, Facebook etc. dus lekker mee.
Iemand die op een invalidezitplaats zit en zelf niet invalide is, mag je altijd vragen om op te staan. Of loop eens naar voren en vraag aan bestuurder of hij even wil omroepen dat iemand even plaats maakt voor een zwangere dame. Ik heb midden in de tram wel eens een vrouw flink boos toegesproken toen ze nog snel even de plak wilde innemen die ik voor de paps met hersenletsel had gereserveerd. Ze dook vlak voor zijn neus erop. Ik heb haar eens flink hardop de waarheid gezegd. Ze wist niet hoe snel ze de plek weer vrij moest maken. Actie voeren, doe dat gerust in alle openbaarheid, ook in de tram.
Ja, maar zo lastig omdat je niet weet of je iemand er op aan spreekt die zelf ook iets mankeert. Het is niet altijd vanaf de buitenkant te zien.
Vervelend zeg! Ik denk dat je ook wel net pech hebt gehad, want ik hoor ook wel verhalen van opgeschoten jongens die juist keurig opstaan voor een zwangere.
Ja, gelukkig bestaan ze nog
Ik heb er zelf geen ervaring mee. Toen ik zwanger was van mijn zoon maakte ik weinig gebruik van het openbaar vervoer. Ik vond juist dat mensen altijd heel behulpzaam waren toen ik rond liep met een dikke toeter. Zelf sta ik ook op voor ouderen en zwangeren. Dat dit veel niet gebeurd vind ik echt niet netjes.
Mmh vervelend zeg, vooral als het meerdere keren gebeurt. Ik moest laatst ook een paar keer met het ov in de spits en was best wel bang dat mensen niet op zouden staan. Dat gevoel was geheel onterecht, want iedereen stond juist wel op, mensen waren juist ontzettend geïnteresseerd en iedereen was juist behulpzaam. Misschien kan je vragen of iemand voor je op wil staan de volgende keer? Soms hebben mensen gewoon niet door dat er iemand is die heel graag zou willen zitten.