Waarom ik ben gaan bloggen

Bron

Bloggen zelf  is volgens mij niet heel bijzonder. Sterker nog, er lopen best veel bloggers rond. Ik weet niet hoe het is ontstaan en waarom het zo populair geworden is. Maar één ding is zeker: ben je een blogger, dan heb je een hobby die duizenden andere met je delen. Dat maakt het ook heel leuk. Het is een heel nieuw sociaal netwerk waar je bij hoort en bloggers zijn natuurlijk ook je volgers. Dit is iets waar ik nog niet eens bij stil had gestaan toen ik begon met bloggen.

Ik begon met bloggen tijdens het laatste jaar van mijn studie pedagogiek. Ik had nog niet eens mijn eigen website. Het was meer een ding dat ik naast mijn studie deed. Ik had het op mijn stage niet heel erg naar mijn zin. Ik deed taken die totaal niet aansloten bij mijn opleiding. De vele gesprekken met mijn stage haalde niets uit. Sterker nog, ze kregen mijn school aan hun kant. Hoe dan? Hoe zagen zij het voor zich dat ik aan het einde van het jaar een HBO-pedagoog zou zijn, terwijl ik niet eens iets op mijn stage deed dat er ook maar enigszins mee te maken had? Heel kwalijk. Op mijn stagebegeleider en school hoefde ik niet te rekenen. Uiteindelijk kreeg ik wel enigszins wat voor elkaar bij collega’s van mijn stage. Ik kon wat taken overnemen of bij hen meekijken, zodat ik toch met een redelijk tevreden gevoel mijn studie kon afronden.

Omdat ik wat miste, wilde ik mijzelf blijven ontwikkelen op een andere manier. En zo ben ik begonnen met bloggen. Eigenlijk om bepaalde pedagogische vraagstukken aan het licht te brengen en deze op mijn eigen manier te kunnen beantwoorden. Op die manier moest ik in de theorie blijven duiken en kon ik mij op meerdere pedagogische gebieden blijven ontwikkelen en kon ik andere mensen toch de hulp bieden die ik graag had geboden tijdens mijn stage. Nou had ik helemaal niet veel volgers. Mijn moeder was de enige die mijn artikelen las. Haha. Ik had ook geen idee hoe ik mijzelf moest promoten.

Vorig jaar werd mijn blog persoonlijker. Ik kreeg een miskraam. En ik had de behoefte om dit te delen. Dit omdat ik het gevoel had dat ik en mijn vriend er helemaal alleen voor stonden. Ik wist al 5 weken voor mijn miskraam dat ik er één zou krijgen. Elke vraag die wij stelden, werd afgedaan met: “tja, dat is bij iedere miskraam weer anders”. En toen was daar de dag van de miskraam. Of het te vergelijken was met een bevalling, kan ik over een paar weken pas antwoord op geven. Maar ik kan wel zeggen dat ik behoorlijk veel pijn heb gehad. Zelfs zo veel dat ik steeds bijna van mijn stokkie ging. Mijn vriend probeerde mij chocola te voeren, zodat ik energie kreeg. Maar ik had gewoonweg geen energie om op chocola te kauwen. Ik was dus heel slecht voorbereid. Ik had niets in huis wat dit kon vergemakkelijken. Er werd vooraf steeds geroepen dat het te vergelijken was met een heftige menstruatie. Mijn miskraam vergelijk ik liever met een mini-bevalling. Mijn vriend heeft gebeld naar het ziekenhuis. Want we kregen folders mee, waarin stond dat als het zwart voor mijn ogen werd, dat wij moesten bellen. Dan krijg je weer zo’n gek antwoord: “ze zal het echt nog even zelf moeten doen”. Dus als wij hier doorheen komen, hoef ik met mijn bevalling ook geen pijnbestrijding.

Maar goed, dat is een ander verhaal. Even weer to the point. Door deze heftige ervaring wilde ik mijn blog uitbreiden. Ik wilde niet alleen maar pedagogische vraagstukken aansnijden. Ik wilde ook andere vrouwen helpen door mijn ervaringen op te schrijven. Wat voor ervaring het ook is, je kan altijd mensen inspireren. En op sommige onderwerpen, zoals een miskraam, heerst toch nog steeds een taboe om erover te praten. Ik heb meer gehad aan een ervaringsdeskundige dan aan mijn verloskundige en gynaecoloog.

Inmiddels is mijn blog uitgebreid en heb ik mijn eigen domeinnaam. Met veel plezier lees ik blogs van anderen en hun ervaringen. Bijvoorbeeld nu de ervaring van mijn zwangerschap. Dit helpt mij en ik hoop anderen ook te kunnen helpen. Ook geeft het een gevoel van saamhorigheid. Ik ben nog groeiende en ik ben nog lang niet waar ik graag zou willen zijn met bloggen. Maar ik krijg steeds meer volgers en lezers. Heel erg leuk!

Ik blog dus nog steeds met veel plezier en ik krijg er alleen maar meer plezier in. Ik hoop dat jullie mijn blogs natuurlijk ook met veel plezier lezen. Haha. Maar ik ben ook heel benieuwd waarom jullie zijn begonnen met bloggen.