Niets is zo veranderlijk als… een baby

Niets is zo veranderlijk als een baby (en het weer ;)). Als je baby net geboren wordt, moet je je baby leren kennen. Je moet zijn (ik maak het voor het gemak een hij, omdat ik zelf een jochie heb. Maar ik doel op baby’s in het algemeen, natuurlijk) huiltjes leren kennen. Samen moet je in een ritme zien te komen. Etc. Net als je denkt een fijn ritme te hebben gevonden, dan komt hij weer in een sprongetje, krijgt hij tandjes, wordt hij ziek of gebeurt er iets anders waardoor je voor je gevoel weer opnieuw kunt beginnen.

Dat gebeurde afgelopen weekend bij ons ook weer. Mijn kleine is nu 3,5 maand. Nooit wilde hij een speen. Altijd sabbelde hij op zijn handje. Eindelijk vond hij sinds een week zijn duimpje. Maar afgelopen weekend wilde hij een speen!! Ja, een speen!! Ik dacht dat ik de mazzel had dat ik niet aan die dingen hoefde te beginnen. Want hoe fijn is het dat je er niet 10 keer heen hoeft om in het donker op zoek te gaan naar een speen? Heel fijn. En nu is het voorbij.

Ik zeg het alsof het heel dramatisch is, maar eigenlijk valt het wel mee. Zodra hij slaapt en de speen uitvalt, slaapt hij gewoon door. Hij had de speen even nodig om in slaap te vallen. Dus ik vond het echt geen probleem. Een speen is uiteindelijk wel makkelijker af te leren dan een duim.

Maar goed. De speen werkte voor twee dagen. Had ik al gezegd dat er niets zo veranderlijk is als een baby? Ja? Want de speen is maar heel even favoriet geweest. Totdat hij verkouden werd. Toen wilde hij de speen niet meer. En dus gaan we weer vrolijk op zoek naar een nieuw ritme.

Volg mijn blog ook op  Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin’
En natuurlijk op Snapchat: leonie_vanmil