Ik doe niet veel TAG’s meer, omdat dat niet meer past bij wat ik wil voor mijn blog. Maar voor deze TAG van Merel maak ik een uitzondering. Want dit past juist wel goed bij mijn blog. Alles over lezen en schrijven, hè 😉. Dus kinderboeken kunnen niet achterblijven. Ik kwam hem bij Mirjam tegen en wilde hem meteen invullen. Bij deze.
Vorige keer vertelde ik dat ik dit boek (Schrijven Kreng van Lisette Jonkman) ben gaan lezen om zo niet na te hoeven denken over het schrijven. Yes, I said it. Dit boek wilde ik al heel lang lezen voor alle tips en tricks. Maar de doorslag kwam nadat ik met mijn vriend de deal had gemaakt om iedere dag met schrijven bezig te zijn. En ik was te moe (wel of niet door de zwangerschap 😉) om iedere avond mijn creativiteit de vrije loop te laten. Dus eigenlijk was dit boek lezen schrijfontwijkend gedrag. Iets wat in dit boek ook veelvuldig genoemd werd.
Laatst plaatste ik een post op mijn Instagram met een uitgebreide tekst eronder. Doe ik normaal gesproken nooit. Maar nu vond ik het even nodig en ik wil er eigenlijk nog meer over kwijt. Mijn blog is daarvoor een uitstekend kanaal. Ik wil het namelijk met jullie hebben over de burn-out.
Het is alweer een tijdje geleden toen ik aankondigde mijn blog om te dopen tot een stok achter de deur om meer te gaan schrijven. Ik beschreef ook gelijk maar even wat ik had gedaan. Dus voor mijn gevoel was ik echt goed bezig en lekker op dreef. Maar toch betrapte ik mijzelf op schrijfontwijkend gedrag. Hierbij mijn top 3.
In eerste instantie gaf ik aan dat ik wilde stoppen met bloggen om mij meer te kunnen focussen op het schrijven. Later bedacht ik mij en wilde ik deze blog hoofdzakelijk niet meer als een mamablog gebruiken, maar als een blog om jullie op de hoogte te houden van mijn schrijfavonturen. Een stok-achter-de-deur-blog noemde ik het. Want een update schrijven zonder dat er updates zijn, is natuurlijk wat gênant. Maar misschien is het handig om eerst maar eens te vertellen wat ik tot nu toe al gedaan heb om mijn “schrijverscarrière” een kans te geven.
In mijn vorige artikel was ik er vrij duidelijk over: ik stop met bloggen. Afscheid nemen van mijn blog vond ik moeilijker dan ik dacht. En toen de kleine geboren was, wilde ik ineens weer al mijn ervaringen delen en begon het bloggen weer te kriebelen. Geluk bij een ongeluk: ik was vergeten een maand van tevoren mijn domeinnaam op te zeggen. En dus zit ik er minstens nog een jaar aan vast. Het liefst blog ik niet meer over het moederschap. Maar wat dan? Inmiddels ben ik eruit. Ik weet wat ik ga doen.
Van de zomer werd ik overmeesterd door een heel naar gevoel. Het gevoel helemaal klaar te zijn met de blogwereld. Ik liep al veel langer met dat gevoel rond, maar trok ik mij er niet al teveel van aan. Bloggen vond ik nou eenmaal nog erg leuk. Ik gaf eerst nog de schuld aan mijn energielevel die ernstig laag was sinds ik weer zwanger werd. Maar de zin om weer blogjes te gaan schrijven bleef uit. Inmiddels ben zijn we ruim een half jaar verder en heb ik nog steeds geen zin om te bloggen. Dit artikel heeft dan ook even op zich moeten laten wachten. Want ik loop al heel lang rond met de beslissing te gaan stoppen met bloggen. Ja, stoppen. Je leest het goed. Ik stop definitief met bloggen.
Dit onderdeel van de mamachallenge (me-time) was echt even een groot twijfelgeval. Want wat doe ik als ik een beetje tijd voor mijzelf heb. Ik kan je vertellen: die momenten zijn schaars. Dus eigenlijk wilde ik het me-time gedeelte overslaan. Maar er zijn echt wel dingen die ik kan benoemen als ik even tijd voor mijzelf heb. Dit is voornamelijk tussen de middag als de kleine slaapt (op mijn vrije dag). En ’s avonds. Maar de kleine ging van de week voor het eerst uit logeren bij opa en oma. En ineens was daar: vrije tijd. En hoewel ik het allemaal raar en spannend vond, heb ik er stiekem ook een beetje van genoten. Wat ik allemaal heb gedaan, vertel ik vandaag.
Soms heb je van die dagen… Dan is je motivatie ver te zoeken. Zo ook vandaag (Gisteren eigenlijk. Aangezien dit maandag online komt en ik dit zondag schrijf 😉). Eigenlijk moest er een artikel online komen over genderspecifiek opvoeden. Iets wat ik vorige week beloofd had. Er staat ook al wel wat op papier, maar het punt van mijn artikel is nog even ver te zoeken. En ik kan mij er even niet toe zetten om tot het punt van dat artikel te komen. Tijd voor blog ontwijkend gedrag.
