Mijn kind kan de was doen

opvoeding en lifestyle

Menu

Skip to content
  • Privacyverklaring
  • Over mij
  • Opvoeding
  • Gezondheid
  • Tips
    • Boeken
    • Uitjes
    • Voorlezen
  • Lifestyle
  • Samenwerking

Sportief weekje

14 april 201514 april 2015

De paasdagen zitten er weer op en de zomer is in aantocht. En dus moeten er weer wat kilo’s af. Want die zijn er flink bij geknald met het paasweekend. Soms is het lastig om mijzelf naar de sportschool te slepen, vanwege de lange dagen die ik maak. Dus heb ik bepaalde motivators nodig om mij er toe te zetten.

8714066449_fe3b1db477_m
Photo Credit: Arya Ziai via Compfight cc

Sportdagboek
Hierbij mijn dagboek van afgelopen week en hoe ik mijzelf heb gemotiveerd om aan lichaamsbeweging te doen:

Het begon allemaal op tweede paasdag. Ik had er al twee flinke paasontbijtjes opzitten. Ik wist dat er die dag ook nog een paasbrunch aan zat te komen. Mijn vriend wilde gaan hardlopen. Ik was erg moe en ik wilde er eigenlijk van af zien. Maar het schuldgevoel was sterker dan mijn moeheid. Ik ben toch 5 kilometer gaan hardlopen. Ik heb een leuke tijd neergezet en de rest van de dag heb ik mij minder schuldig hoeven voelen, voor alle chocolade eitjes die verorberd moesten worden.

De volgende dag begon mistig. Ik ga eigenlijk altijd wel fietsen naar mijn werk. Vorige week waaide het heel erg. Gelukkig nu niet. Ik ging weer vrolijk fietsen. Hoe lang het fietsen is? 40 minuten heen en 40 minuten terug. Afhankelijk van het weer, mijn conditie en mijn zin om hard door te fietsen. De mist trok halverwege mijn fietstocht weg en er brak een mooi zonnetje door. Prima fietsweer dus.

Woensdag was ik vrij. Wel hier en daar wat afspraken, maar allemaal stiekem met de auto gedaan. Dat betekent niet dat ik niet stil gezeten heb. Zeker niet. Die avond was ik weer in de sportschool te vinden, voor mijn favoriete les: bodycombat.

Donderdag gefietst naar mijn werk. Dus weer de dagelijkse (ongeveer) anderhalf uur fietsen. Vrijdag niet veel anders. Ik had de mazzel dat ik vroege dienst had en dat het rustig was. Daardoor haalde ik de bodycombat-les nog.

Het geheim
Een sportieve week. Maar nu het geheim. Hoe heb ik mijzelf gemotiveerd? Fietsen naar mijn werk vind ik heerlijk. Iedereen verklaart mij voor gek, maar aan het einde van de dag even mijn hoofd leeg maken door in de frisse wind te fietsen, is ideaal om mijn dag te verwerken. En bodycombat vind ik heerlijk. Dit is de ideale manier om even je agressie eruit te gooien. Nadeel: volgende dag veel spierpijn. Gelukkig vind ik het leuk om te doen. Dus hoe motiveer je jezelf? Heb een doel in je hoofd en ga er voor. Simpeler dan dit kan ik het niet maken. En nu nog even de dooddoener: niemand heeft gezegd dat het makkelijk zou wezen.

Veel plezier met sporten. Probeer de lol er van in te zien.

Share...Share on LinkedIn
Linkedin
Pin on Pinterest
Pinterest
0Tweet about this on Twitter
Twitter
Email this to someone
email
Share on Facebook
Facebook
0Share on Google+
Google+
0
1 Comment

Oeps

8 april 2015

Het jaar 2015 startte op de eerste dag al met een mooi blooper. 1 januari ga ik altijd traditiegetrouw naar mijn oma toe. Zij woont in een aanleunwoning. Niets bijzonders. Die dag ging ik weer dezelfde trap op als altijd. Ik liep dezelfde gang in als altijd. Maar er klopte iets niet. Er stonden allemaal dingen voor haar deur dat daar anders nooit gestaan had. Ze zal wel wat nieuwe spullen hebben aangeschaft om de boel op te leuken, dacht ik nog.

De deur stond ook al op een kier, zoals altijd als ik beneden had aangebeld. Ik liep de gang in. Ze heeft wel flink huisgehouden. Er hangen zelfs foto’s van mensen die ik niet ken. Dus loop ik, nog wel twijfelend, de huiskamer binnen. En daar zag ik het. Dit was niet het huis van mijn oma. Ik wilde weer stiekem wegsneaken, maar helaas… ik was al gesignaleerd door een ander vrouwtje en haar man. Ik heb duizend maal mijn excuses aangeboden. Gelukkig vonden deze mensen het wel grappig en hadden ze niet gelijk de politie gebeld voor deze ongenode gast. Het was niet zo dat mijn oma ineens was verhuisd. Nee, ik was met mijn katerhoofd en te weinig slaap een verdieping eerder gestopt met traplopen en daar de gang in gelopen, die er precies hetzelfde uitzag als de rest van het gebouw. Ik was wel meteen wakker na deze fijne blooper.

Share...Share on LinkedIn
Linkedin
Pin on Pinterest
Pinterest
0Tweet about this on Twitter
Twitter
Email this to someone
email
Share on Facebook
Facebook
0Share on Google+
Google+
0
Leave a comment

Een blik in het verleden

5 april 201528 januari 2017

Kennen jullie de serie being Erica? Een Canadese serie over Erica (uiteraard) die de kans krijgt om terug te gaan in de tijd om bepaalde keuzes waar zij spijt van heeft, terug te draaien of om in te zien dat sommige dingen gebeuren om een reden.

Everything happens for a reason.
Hoe cliché. Toch geloof ik daar in. Toen ik 16 was begon ik aan de opleiding: onderwijsassistente. Mijn resultaten waren niet echt om over naar huis te schrijven en ben ik na een jaar met de opleiding gestopt. Na een jaar gewerkt te hebben, ben ik de kappersopleiding gaan doen. Waarom weet ik nog steeds niet. Anyway, ik ging fulltime werken in een kapsalon en daar werkte een bedrijfsleidster die het doel in leven had om het mensen niet bepaald naar hun zin te maken. Ik was toen die tijd een heel onzeker meisje en ik liet voornamelijk heel erg over mij heen lopen. Alle onzin die zij verkondigde over mij, begon ik zelf te geloven. Ik was niet het enige slachtoffer hoor, er waren er meer. Niemand vond haar aardig, al dacht zij van wel. Geen idee waar ze dat idee vandaan haalde.

16047290671_669ce5eca9_m
Photo Credit: deeplifequotes via Compfight cc

Lef
Het klinkt misschien gek, maar ergens ben ik haar dankbaar dat zij graag de bitch uithing. Een hele tijd heb ik gedacht dat ik terug in de tijd zou willen, om vervolgens wel voor mijzelf op te komen. En misschien is dat ook wel wat ik nu gedaan zou hebben, maar dat komt omdat zij mij sterker heeft gemaakt. Of om een andere keuze te maken. Ik had die hele kappersopleiding nooit willen doen. Ik heb mij 4 jaar rot gevoeld, maar na 4 jaar had ik wel het lef om voor mijzelf op te komen, om te solliciteren voor een leidinggevende functie in een winkel en om uiteindelijk een HBO opleiding te gaan doen. Ik ben ook ouder geworden en dat zal vast ook invloed hebben. Maar alles wat mij is overkomen, heeft mij ook gemaakt tot wie ik nu ben. Geen onderdeel uit mijn leven zou ik willen missen. Ondanks dat ik niet altijd even happy ben geweest.

De juiste steun
Dat is ook wat ik mijn kinderen wijs zou maken. Tuurlijk zijn er gebeurtenissen in het leven die behoorlijke trauma’s kunnen veroorzaken. Bijvoorbeeld kinderen die gepest worden. Maar het gaat om de juiste begeleiding die zij erbij krijgen. Ik heb in die tijd ook de juiste begeleiding gekregen. Geloof mij, alleen was mij dit nooit gelukt. What doesn’t kill you makes you stronger. Dus mijn boodschap: zorg dat kinderen er niet alleen voor staan. En eigenlijk geldt dit voor iedereen.

Share...Share on LinkedIn
Linkedin
Pin on Pinterest
Pinterest
0Tweet about this on Twitter
Twitter
Email this to someone
email
Share on Facebook
Facebook
0Share on Google+
Google+
0
Leave a comment

Bijkomen van deze week

4 april 20154 april 2015
4501951633_abd60ee6e7_m
Photo Credit: Silvia Viñuales via Compfight cc

Wat een bizarre week deze week. Ik kon maar niet wennen aan de zomertijd. Om er ’s ochtends weer uit te moeten, terwijl het donker was!! Het was echt weer afkicken. Ik vond het net zo fijn dat het weer vroeg licht werd. Hopelijk gebeurt dat snel weer. Dat maakt het opstaan misschien weer dragelijk. In slaap komen ging ook moeizamer.

Voor kinderen zal het ook lastig zijn. Kinderen zijn vaak onrustiger en zullen meer moeite hebben met hun slaapjes en eetmomenten overdag. Maar deze week was er nog een reden, waardoor ze waarschijnlijk van slag zijn geweest. De storm. De lente en zomertijd zijn beide ingegaan deze week, maar het weer leek meer op de herfst. Kinderen zijn daar ook heel gevoelig voor en daardoor onrustiger.

Dus mocht het zijn dat je kind van de week, met name dinsdag, wat onrustig zijn geweest. Dat kan dus kloppen. Ik ga dit (lange) weekend maar even bijkomen.

Share...Share on LinkedIn
Linkedin
Pin on Pinterest
Pinterest
0Tweet about this on Twitter
Twitter
Email this to someone
email
Share on Facebook
Facebook
0Share on Google+
Google+
0
1 Comment

Twee weken later…

2 april 20152 april 2015

IMG_0774Vandaag is het precies twee weken na mijn miskraam. Ik dacht dat het beter met mij ging. Ik kan er makkelijker over praten. De tranen rollen niet meteen over mijn wangen, als ik er over begin. Ik dacht het dus een plekje te hebben gegeven.

Toch denk ik er nog iedere dag aan. Nog steeds is het een gemis. Vandaag werd ik er ook weer flink mee geconfronteerd. Een bekende kondigde aan zwanger te zijn. Ongeveer net zo ver als dat ik zou zijn geweest en dat ik het ook had kunnen gaan aankondigen. Maar helaas. Mij wordt het niet gegund. Haar wel. En ik gun het haar ook. Het zijn continu dubbele gevoelens. Ik wil zo graag blij zijn voor al die zwangere vrouwen. Maar het blijft steken dat ik het niet meer ben. Dat ik geen blij nieuws met de wereld mag delen. En dat ik niet in oktober een klein guppy in mijn armen mag sluiten.

Gevoelens die heel normaal zijn, wordt mij steeds verteld. Het is niet erg om jaloers te zijn. Dat komt nou eenmaal kijken bij het hele verwerkingsproces. Maar ik vind het geen fijn gevoel. Ik wordt er alleen maar verdrietig van. Ik laat de tranen dan maar weer over mijn wangen rollen vandaag. Ook die pijn zal uiteindelijk minder worden. Hoop ik…

Lees ook Het begon zo mooi en De dagen voor en na mijn miskraam

Share...Share on LinkedIn
Linkedin
Pin on Pinterest
Pinterest
0Tweet about this on Twitter
Twitter
Email this to someone
email
Share on Facebook
Facebook
0Share on Google+
Google+
0
2 Comments

Slapeloosheid

1 april 20151 april 2015

IMG_0744Wat ben ik soms blij met “slaaptheeën”. Ken je dat? Van die hectische dagen, niet de kans krijgen die van je af te praten en dan wel weer op tijd je bed in willen, omdat je wekker de volgende dag om 05:15 gaat. Ja, die hectische dag heb ik nu net achter de rug en de mijn wekker staat al ingesteld. Maar kunnen slapen? Nee, dat zit er niet in. En dat terwijl ik kapot ben van vandaag. Er is te veel gebeurd, te veel hectiek en mijn hersenen moeten dit nog even verwerken. Dus zit ik maar ’s avonds laat een theetje te drinken met kalmerende middelen erin (daarmee bedoel ik valeriaan, kamille en lavendel 😉 natuurlijk). En om de tijd te doden, ben ik maar een blog aan het schrijven. Tja, je moet wat.

Inmiddels begint de thee al goed zijn werk te doen. Ik denk dat ik nu wel richting bed kan en hopelijk nog een paar uurtjes kan pakken.

Slaap lekker!

Share...Share on LinkedIn
Linkedin
Pin on Pinterest
Pinterest
0Tweet about this on Twitter
Twitter
Email this to someone
email
Share on Facebook
Facebook
0Share on Google+
Google+
0
Leave a comment

Een leuke druilerige zondag

30 maart 201530 maart 2015

De aandrang om naar buiten te gaan, was niet heel groot. Vorige week dachten we nog dat het lente werd. Gisteren was het toch echt weer even herfst. Dus wat ga je op zo’n dag doen? Ik had een plog kunnen maken van wat ik allemaal heb gedaan. Dan was ik wel snel klaar geweest. Want wat ik heb gedaan was niet heel indrukwekkend, maar wel heel leuk!! Nou vooruit… een paar foto’s dan.

IMG_0767

Eerder was ik al begonnen aan een cursus “schrijven voor het web” om mijnblog serieuzer te nemen. Het was dus een mooie gelegenheid om dat aan te pakken. Af en toe even naar buiten kijken om te zien of het al zachter is gaan waaien en regenen. Nope, dus nog maareven door.

IMG_0765

Binnenkort gaan we naar de zevende Furious film. Vrienden van ons hebben ons meegevraagd. Maar van die hele filmreeks heb ik er welgeteld nog nooit één gezien. Shame on me. Nou, inmiddels ben ik 4 films rijker. Heerlijk onder een dekentje, met een theetje en vooral even niet naar buiten kijken. Zo ben ik mijn druilerige zondag wel doorgekomen. En ik heb er nog van kunnen genieten ook!

Share...Share on LinkedIn
Linkedin
Pin on Pinterest
Pinterest
0Tweet about this on Twitter
Twitter
Email this to someone
email
Share on Facebook
Facebook
0Share on Google+
Google+
0
Leave a comment

Zijn angsten te overwinnen?

29 maart 201529 maart 2015

Angsten. Iedereen heeft daar mee te maken. Iedereen kent het. Na weer een aantal nare nieuwsberichten, worden sommige angsten nog even verder aangewakkerd. Zoals de nare berichten van vliegtuigongevallen of aanslagen.

Ik heb sowieso veel angsten. Naast vliegangst heb ik nog hoogtevrees, watervrees, spinnen (en vele insecten in het algemeen), ’s avonds over straat gaan en ook al heb ik mijn rijbewijs, rijden vind ik nog steeds geen pretje. En na mijn miskaam, heb ik er nog een extra angst bij gekregen. Dit is nog maar het topje van de ijsberg.

Hoogtevrees
Ze zeggen dat angsten te overwinnen zijn. Hoe dan? Ik heb al zo vaak gevlogen. Vorig jaar nog helemaal naar Brazilië, inclusief een aantal binnenIMG_0749landse vluchten. En nog steeds heb ik op de terugweg met een benauwd gevoel gezeten iedere keer als er ook maar een beetje turbulentie te voelen was. Ik geloof daar niet in. In Brazilië heb ik ook doodsangsten uitgestaan tijdens één van onze excursies. We gingen door de jungle naar een mooi uitzicht lopen. Ja, het uitzicht was mooi ja. Maar de weg erheen heb ik nog steeds nachtmerries van. Wat zij een pad noemen, is voor ons meer een…. Tja, ik weet er even geen mooi woord voor, maar een pad kon ik het niet noemen. Althans, ik zag er gewoon geen pad in. En toen we bijna bij de top waren, moesten we nog even een rotsblok opklimmen van 15 meter met achter ons een afgrond. Of ik vastgebonden zat? Nee joh!!

Brulapen
Gehuild heb ik, en niet omdat ik blij was dat ik de top gehaald had. Nee, Ik huilde omdat ik wist dat ik ook nog naar beneden moest. De foto’s zijn mooi. Ik kan niet anders zeIMG_0755ggen. Achteraf realiseerde ik mij dat pas. Tijdens de tocht zelf heb ik er niet van kunnen genieten. Onderaan de berg, op de terugweg, wel. Toen lieten de brulapen zich nog even zien. toen pas realiseerde ik mij dat het deze tocht waard was geweest. Ik zou dit niet zo gauw nog een keer doen. Een mooi verhaal heb ik wel, maar ik kan nou niet echt zeggen dat ik mijn angst heb overwonnen.

Ook kinderen krijgen te horen van nare nieuwsberichten en hoe ga je daar als opvoeder meeom. Hier heb ik al een keer eerder een artikel over geschreven. Lees dus ook: Je kind beschermen tegen het nieuws.

Share...Share on LinkedIn
Linkedin
Pin on Pinterest
Pinterest
0Tweet about this on Twitter
Twitter
Email this to someone
email
Share on Facebook
Facebook
0Share on Google+
Google+
0
Leave a comment

De dagen voor en na mijn miskraam

25 maart 201530 mei 2015

Voorafgaand aan mijn miskraam heb ik al met veel mensen over mijn aankomende miskraam kunnen praten. IkFullSizeRender (3) heb totaal 5 weken in onzekerheid (of ontkenning) gezeten. Om het een plekje te kunnen geven, vond ik het fijn om er over te kunnen praten. Iedereen leefde ontzettend met ons mee. Ineens kwamen daar de verhalen van mensen die het ook hadden meegemaakt of gewoon van mensen die het erg voor ons vonden. Veel mensen wisten niet zo goed wat ze tegen mij moesten zeggen. Ik kreeg van veel mensen te horen dat het goed was dat ik in ieder geval zwanger kon worden. Informatie waar ik niks aan had. Maar ik snap het wel, wat zeg je anders tegen iemand die op het punt staat haar kindje te verliezen? Dat is ook lastig. We werden overstroomt met liefdevolle kaartjes, appjes, cadeautjes en bloemen om ons sterkte te wensen. Ik was zo blij dat ik hier niet alleen voor stond. Als je dan hoort dat er mensen zijn, die dit alleen willen verwerken en het helemaal aan niemand vertellen, dat was in mijn ogen onmogelijk. Ik ben niet zo iemand. Nee, ik heb andere mensen nodig om het een plaatsje te kunnen geven. Gelukkig vond mijn vriend het niet erg dat ik er met zoveel mensen over heb gepraat. Hij doet dat niet. hij verwerkt het ook liever in stilte. Maar hij respecteert dat ik op een andere manier rouw en heeft mij dus gelaten.

De miskraam
De dag dat de krampen begonnen, kreeg ik van mijn lieve buurvrouw een kruik in de vorm van een koe. Zo schattig. Iedere keer als ik hem zag, moest ik weer even lachen. Ook al had ik een hoop pijn en verdriet. In de loop van de dag namen de krampen en bloedverlies af. Ik dFullSizeRenderacht dat het voorbij was. Die nacht heb ik prima geslapen. De volgende dag was ik opgelucht. Blij dat het voorbij was en dat wij weer verder konden gaan, na een lange periode van onzekerheid en rouw.

Dat was niet waar. Het ergste stond nog te gebeuren. Ik kreeg weer heftige krampen. Anderhalf uur heb ik met continue pijn op de bank gezeten. Daarna begon het nog heftiger te worden. Ik had veel pijn en ik wilde ervan af zijn. Ik voelde mijzelf af en toe wegglijden. Mijn vriend was gelukkig bij mij en hield chocola voor mijn neus om weer op kracht te komen. De chocola wilde ik niet. Ik had de energie niet om te eten. Ik was dus heel ver heen, want ik en chocola weigeren? Nee, dat doe ik normaal gesproken niet.

Na een uur hield de pijn op. En toen kwam het vruchtzakje. Het klinkt misschien gek, maar de manier waarop het is gegaan is goed geweest. Ik was blij dat de miskraam uit zichzelf is begonnen, zonder medische ingrepen. Ik was blij dat het vruchtzakje leeg was en dat ik geen resten heb hoeven zien van een kindje. En ik was vooral blij dat het voorbij was. Dubbele gevoelens, want tuurlijk ben ik verdrietig. Verdrietig dat ik deze zwangerschap niet tot een goed einde heb kunnen brengen. En verdrietig om het verlies van ons kindje. Ook al is hij of zij al heel vroeg gestorven in mijn buik.

Een nieuwe verslaving
Omdat de miskraam zo heftig is geweest, heb ik de dagen erna wel rust moeten nemen. Ik stond de volgende dag de was al weer te doen. Halverwege de dag had mijn lichaam er FullSizeRender (2)al geen zin meer in en deed mijn buik weer verschrikkelijk pijn. Op de bank liggen met een serie werkte prima. Deze miskraam heeft mij aan een nieuwe verslaving geholpen, genaamd Pretty Little Liars. Gelijk mezelf maar even door het eerste seizoen heen gewerkt. Ook kwam onze buurtkat mij af en toe even gezelschap houden door even een aaitje te komen halen.

Het verdriet
Twee dagen na mijn miskraam, kwam het verdriet. Mijn eerste gevoel was opluchting. Omdat ik in de periode voor mijn miskraam ook verdrietig ben geweest, dacht ik dat ik het al een soort van had verwerkt. Maar dagen na de miskraam, kwam dan toch het vreselijke besef: Ik ben niet zwanger meer!!!

Dat slaat in als een bom. Ik denk alleen maar terug aan de dag waarop we ons “kindje” verloren. Nu moet je het een plekje geven. En dat gaat niet makkelijk. Ik ben na drie dagen weer gaan werken. Eerst dacht ik dat ik daar spijt van zou krijgen. Ik voelde mij down en ik had nog wel een beetje pijn. Vooral steken als ik te druk deed. Gelukkig lieten mijn lieve collega’s mij de rustige klusjes doen. ’s middags merkte ik dat ik er niet zo meer mee bezig was. Ik vond afleiding in mijn werk.

Angst
Thuis is het anders en ben je er nog steeds mee bezig. De vraag of we zo snel mogelijk weer willen proberen is al gevallen. Het is nu een week geleden, maar het voelt als gisteren. Nu lukt het mij nog niet om te denken aan een nieuwe zwangerschap. De angst is groot. Bang dat het weer hetzelfde gaat lopen. Het gevoel bij een volgende kruisje op de zwangerschapstest, zal niet meer hetzelfde gevoel geven als de eerste keer.

Lees ook:: Het begon zo mooi

Share...Share on LinkedIn
Linkedin
Pin on Pinterest
Pinterest
0Tweet about this on Twitter
Twitter
Email this to someone
email
Share on Facebook
Facebook
0Share on Google+
Google+
0
7 Comments

Het begon zo mooi

20 maart 201519 september 2015

IMG_0758Je denkt: dit overkomt mij niet! Dit is te bijzonder en is niet voor mij weggelegd. En dan is daar het moment dat dan toch echt je menstruatie uitblijft. Eerst word je blij, maar met gevoelens van onzekerheid. Stel nou dat mijn lichaam mij voor de gek houdt? Misschien is mijn cyclus weer onregelmatig? Eigenlijk durf je nog niet blij te zijn.Dan heb je de test in handen. Wat een spanning. Je bent er van overtuigd dat je zwanger bent, maar ergens wil je dat nog niet geloven. Dan zou de teleurstelling te groot zijn. En dat gevoel heb je al een keer eerder meegemaakt. Dat wil je niet nog eens. Dus doe je de test maar met een nuchtere houding. Voor zover dat mogelijk is, want laten we even realistisch blijven.

De uitslag
De test is gedaan en moet je 3 minuten wachten. En dan heel snel, eigenlijk al binnen 3 minuten, verschijnt er een kruisje… Je gaat rekenen. Ja, ik ben ruim 4 weken zwanger. Wow!! Dat dit mij mag overkomen!! Je voelt je bijzonder, want er groeit iets bijzonders in je buik. Dan ga je kijken wat er allemaal geregeld moet worden. De huisarts moet gebeld worden, er moet een afspraak gemaakt worden met de verloskundige. Kan ik nog een aanvullend 2 pakket bij mijn verzekering afsluiten? Tegelijkertijd zit je op een roze wolk en wil je het van de daken afschreeuwen! Toch nog even stil houden. Een paar mensen hebben het voorrecht om het al te mogen weten, want je wil er tenslotte ook met iemand over kunnen praten.

Een roze wolk. Of toch niet?
Weken lang zit je op een roze wolk. Totdat de 7 weken aanbreekt en je naar de verloskundige toe mag. Er is alleen een leeg vruchtzakje te zien, die ook nog eens veel te klein is. Ben ik dan toch korter zwanger? Nee, dat kan niet. Ik heb de test 3 weken geleden gedaan. Een week later terug komen dan maar, misschien is het te vroeg geweest. Een week van onzekerheid. En dan… een week later… geen verandering. Wat nu? Afbreken? Waarom heeft mijn lichaam dit vruchtje dan niet afgestoten? En waarom moet mij dit overkomen? Een vraag waar niemand antwoord op weet.

Definitief
Vooral die laatste vraag spookt nog steeds door mijn hoofd. Met 8 weken heeft de gynaecoloog mij geadviseerd om toch nog even 3 weken te wachten. Op mijn vraag of het nog goed kon komen, antwoordde hij: “ja”. Weliswaar met een hele kleine kans. Voor mij groot genoeg om ermee door te gaan en mijn zwangerschap niet af te breken, ook al ben ik misselijk. Twee weken geleden zijn er bloedingen begonnen. Soms denk ik, laat de miskraam maar doorzetten. Dan ben ik er maar van af. Vervolgens zet het niet door en voel ik mij weer schuldig. Stel nou dat ik toch de kans krijg om een gezond kindje op de wereld te mogen zetten, dan heb ik om een miskraam gewenst? Nee, dat wil ik niet! Ik wil zwanger zijn, van een gezond kindje! 5 weken hebben we in spanning mogen afwachten. Wat wordt de uitslag van de echo?

Helaas, het vruchtzakje is nog steeds leeg. Dit wisten we ergens al. En alsof mijn lichaam het ineens kon loslaten, begonnen de hevige krampen dezelfde dag nog. De volgende dag verloor ik het vruchtzakje. Ruim 11 weken ben ik zwanger geweest. Weliswaar van een leeg vruchtzakje, maar toch zegt je lichaam dat je zwanger bent. En dan is daar ineens die leegte…

Lees ook: De dagen voor en na mijn miskraam

Share...Share on LinkedIn
Linkedin
Pin on Pinterest
Pinterest
0Tweet about this on Twitter
Twitter
Email this to someone
email
Share on Facebook
Facebook
0Share on Google+
Google+
0
2 Comments

Posts navigation

Previous Page 1 2 … 23 24 25 26 27 28 Next Page

Volg mij

Follow Us on FacebookFollow Us on TwitterFollow Us on InstagramFollow Us on PinterestFollow Us on Google+Follow Us on LinkedInFollow Us on E-mailFollow Us on Wordpress

Follow me on Bloglovin’

Follow

Welkom

Welkom

Welkom

Hallo en welkom op de blog "Mijn kind kan de was doen". Een blog over opvoeding en lifestyle. Ik ben Leonie (32), moeder van een jongen (1) en HBO-pedagoge. Ik ben werkzaam in de kinderopvang. Hier blog ik over mijn persoonlijk leven, opvoeding en lifestyle.

Veel plezier met lezen!

Advertentie

Error: Access Token is not valid or has expired. Feed will not update.
This error message is only visible to WordPress admins

There's an issue with the Instagram Access Token that you are using. Please obtain a new Access Token on the plugin's Settings page.
If you continue to have an issue with your Access Token then please see this FAQ for more information.

Load More...
Follow on Instagram

Meest recente berichten

  • Update doelen 2019 11 juni 2019
  • Doelen 2019 7 januari 2019
  • De thee tag 17 oktober 2018
  • Ik ben geen tassenmens 27 september 2018
  • De kraamweek from hell 5 september 2018

Archief

Recente reacties

  • ipfan.info op Mijn grijze haren dilemma
  • T op Een navelbreuk na de zwangerschap
  • Jenn op Doelen 2019
  • Kimberley - Homefreak.nl op De thee tag
  • Merel op De thee tag
BesteBloggers

Tags

angst Angsten Baby Bevalling Bevallingsverhaal Blog Blogdoelen Bloggen Blogger Boek schrijven Borstvoeding Brazilië Doelen Driftbuien Geluk Hoog sensitief IJsland Inspiratie Inspiratieloos Jarig Kerst Kinderdagverblijf Lezen Liebsteraward Mamachallenge Mamachallenge2017 Mijn leven als blogger Mijn zoektocht naar geluk Miskraam Moodboard Navelbreuk Review Schrijven Speelgoed spelen Tag Thee Theeleuten Vakantie Verkouden voorlezen zomer Zomerdoelen Zwanger Zwangerschap

Meta

  • Inloggen
  • Berichten RSS
  • Reacties RSS
  • WordPress.org

Advertentie

Site made with ♥ by Angie Makes
Angie Makes Feminine WordPress Themes
We gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website zo soepel mogelijk draait. Als je doorgaat met het gebruiken van de website, gaan we er vanuit dat ermee instemt.Ok