Laatst vroeg iemand het weer: “jij studeert toch pedagogiek? Weet jij wat ik kan doen om mijn kind te laten slapen?” Tja, dat is een lastige. Er bestaan zoveel theorieën over slapen. En dan moet je ook nog kijken wat er bij jou en je kind past. Daarnaast… wat heb je al geprobeerd?
Er is daar dus niet een eenduidig antwoord op en ervaren meer ouders dit als een probleem. Er zijn natuurlijk wel een aantal tips die ik aan ouders mee kan geven. Maar als ouder moet je wel achter sommige tips staan. Ik kan heel leuk zeggen dat je je kind moet laten huilen, maar als je dat niet volhoudt, verleng je het huilen van je kind steeds een klein beetje. Een kind heeft gauw genoeg door of mama uiteindelijk wel of niet komt. Overigens heeft het geen zin om een kind die in paniek is te laten liggen. Een kind moet zich ook veilig voelen. Ga er dus wel naar toe als je kind je nodig heeft, maar pas op dat het geen machtsspelletje wordt.
Zodra baby’s steeds meer kunnen, gaan ze de wereld ontdekken. Slapen heeft dan geen prioriteit meer. Logisch dus dat veel ouders tegen het “slaapprobleem” aanlopen. Een slaapritueel kan hierbij helpen (liedjes zingen, verhaaltje voorlezen, vaste tijden etc.). Dit zorgt voor voorspelbaarheid. Daarnaast is het belangrijk dat de slaapkamer een plek van rust is. Wiegen kan heel goed werken, maar in sommige gevallen ook tegen je. Zodra je niet meer wiegt, missen ze het wieggevoel. Het kan zijn (hoeft niet) dat kinderen daardoor vaker wakker worden. De kunst is eigenlijk om je kind net in bed te leggen, vlak voordat hij/zij in slaap valt.
Uit eigen ervaring weet ik dat zachtjes over het voorhoofd of wenkbrauw wrijven ook een goede methode is om een kind in slaap te krijgen. Ze worden er rustig van en ze worden gedwongen om hun ogen dicht te doen. Wil je het liefst dat je kind leert om alleen in slaap te vallen? Denk dan aan een knuffel. Soms kan het zijn dat een kind last heeft van verlatingsangst. Een knuffel kan hen het gevoel geven niet zo eenzaam te zijn.
Kortom, genoeg dingen om uit te proberen.
