Vroeger zat ik altijd in slootjes te vissen. Ik ging op zoek naar kikkerdril, bewonderde de schaatsenrijdertjes (de insect) of ik viel erin. Ja, mijn zus heeft mij een keer uit de sloot moeten redden toen ik nog geen zwemdiploma had. Haha. Met een vriendin had ik een leuk clubje opgericht: de natuurclub. Van mijn moeder kreeg ik een boek en daar stond alles in over wat er in de sloot en vijvers te vinden was. Ik was een echte slootjesexpert.
Ruim een maand geleden kwam ik met de eerste update omtrent mijn zomerdoelen. De zomer is nog niet eens officieel begonnen, maar het gevoel is er al wel na die prachtige dagen. Nu is het mooie weer even voorbij. Maar dat neemt niet weg dat ik gewoon verder ga om de zomerdoelen aan het einde succesvol af te kunnen sluiten. Dus hierbij update nummer 2
Door het heerlijke weer zit ik al helemaal in de vakantiestemming. En dat terwijl er nog helemaal geen plannen zijn om ergens heen te gaan. Wat dat betreft dus extra leuk om Ā na te denken over de reisdilemma’s en de ideeĆ«n naar boven te laten komen. Dus toen deze tag bij Sylvia van Alovelyadventure.nl langs kwam, was het natuurlijk zo gebeurd en stond er in no time een concept klaar. Hij is bedacht door Chantal van reisdoc.nl
Als we dan toch bezig zijn met allerlei haat-liefdesverhoudingen, ga ik gewoon nog even door. Afgelopen maandag konden jullie lezen over mijn haat-liefdesverhouding met de zomer. Vandaag vertel ik over de speen. Ja, heel wat anders. Maar ook hier heb ik een haat-liefdesverhouding mee. No worries. Ik zal het artikel gewoon weer positief afsluiten.
In de zomer is de wereld net ietsjes mooier, vind ik. De blauwe lucht, het zonnetje en de verse groene bladeren aan de bomen, zorgen voor een kleurrijke wereld dat iedereen net iets vrolijker maakt. Mij ook. Toch zijn er momenten in de zomer waardoor ik weer even verlang naar een koudere dag.
Toen ik begon met bloggen waren mijn artikelen allesbehalve persoonlijk. Ik deed het als aanvulling op mijn opleiding pedagogiek. De artikelen waren vooral heel informatief. Ik was ook vrij anoniem. Niemand hoefde te weten dat ik dat was achter die blog. Mijn ervaring met mijn miskraam zorgde ervoor dat ik meer van mijzelf bloot ging geven. Ik had zelf meer aan ervaringsdeskundigen in die tijd dan aan gynaecologen en verloskundigen. En dus wilde ik mensen inspireren en helpen door mijn ervaring te delen. Van de week zette ik een artikel online waar ik over twijfelde. Ik was heel bang voor reacties. Maar ik heb het toch gedaan. Maar ik begon wel heel erg na te denken over hoe persoonlijk mijn artikelen eigenlijk moeten zijn. Hoeveel moet ik nog over mij en mijn leven vertellen?
Een hoop dingen maken mij zenuwachtig. Ik denk dat ik mijzelf wel kan benoemen tot opperstresskip. Dus toen ik deze tag, al weer een tijdje geleden, bij Merel van Lotuswriting.nl voorbij zag komen, hoefde ik niet lang na te denken. Deze tag is voor mij gemaakt š Hij is bedacht door Joyce van Mamsatwork.nl.
Voordat ik een kind had en ik op een kinderdagverblijf werkte, kon ik echt niet begrijpen hoe ouders hun kinderen ziek konden brengen. Ik had daar een sterk oordeel over. Nu ik zelf een kind heb ben ik er anders over gaan denken. Even voor de duidelijkheid: ik doe het liever niet. Maar we leven helaas in een samenleving waarbij we niet altijd een keus hebben. In deze blog leg ik dus uit waarom ook ik genoodzaakt ben om zo af en toe mijn kind niet helemaal lekker weg moet brengen
Deze tag kwam ik al weer een tijdje terug bij Merel van Lotuswritings.nl tegen. Die vond ik voor vandaag wel even toepasselijk. Ik heb door de kleine een aantal slechte nachten achter de rug, waardoor ik het gisteravond niet kon opbrengen om een artikel klaar te zetten voor vanmorgen. Het begin van deze dagĀ ziet er dus even anders uit. Vandaar dat dit artikel iets later verschijnt dan jullie van mij zijn gewend. Hij is bedacht door Fleur van mamasliefste.nl
In dit artikel wil ik het even met jullie hebben over het zitten aan de kinderen van een ander. En dan bedoel ik een vreemde die even je kind aanraaktĀ op een normale, onschuldige manier. Ik ben pedagogisch medewerker bij een kinderdagverblijf. Kinderen willen dat je ze even helpt met hun jas aantrekken, met een staartje in hun haar of gewoon even een knuffel geven. En als ik mijn kleine zelf naar het kinderdagverblijf breng, heb ik totaal geen problemen met pedagogisch medewerkers daar. En familie ook niet. Maar onbekendenā¦
