In eerste instantie gaf ik aan dat ik wilde stoppen met bloggen om mij meer te kunnen focussen op het schrijven. Later bedacht ik mij en wilde ik deze blog hoofdzakelijk niet meer als een mamablog gebruiken, maar als een blog om jullie op de hoogte te houden van mijn schrijfavonturen. Een stok-achter-de-deur-blog noemde ik het. Want een update schrijven zonder dat er updates zijn, is natuurlijk wat gênant. Maar misschien is het handig om eerst maar eens te vertellen wat ik tot nu toe al gedaan heb om mijn “schrijverscarrière” een kans te geven.
In mijn vorige artikel was ik er vrij duidelijk over: ik stop met bloggen. Afscheid nemen van mijn blog vond ik moeilijker dan ik dacht. En toen de kleine geboren was, wilde ik ineens weer al mijn ervaringen delen en begon het bloggen weer te kriebelen. Geluk bij een ongeluk: ik was vergeten een maand van tevoren mijn domeinnaam op te zeggen. En dus zit ik er minstens nog een jaar aan vast. Het liefst blog ik niet meer over het moederschap. Maar wat dan? Inmiddels ben ik eruit. Ik weet wat ik ga doen.
Van de zomer werd ik overmeesterd door een heel naar gevoel. Het gevoel helemaal klaar te zijn met de blogwereld. Ik liep al veel langer met dat gevoel rond, maar trok ik mij er niet al teveel van aan. Bloggen vond ik nou eenmaal nog erg leuk. Ik gaf eerst nog de schuld aan mijn energielevel die ernstig laag was sinds ik weer zwanger werd. Maar de zin om weer blogjes te gaan schrijven bleef uit. Inmiddels ben zijn we ruim een half jaar verder en heb ik nog steeds geen zin om te bloggen. Dit artikel heeft dan ook even op zich moeten laten wachten. Want ik loop al heel lang rond met de beslissing te gaan stoppen met bloggen. Ja, stoppen. Je leest het goed. Ik stop definitief met bloggen.
Soms heb je van die dagen… Dan is je motivatie ver te zoeken. Zo ook vandaag (Gisteren eigenlijk. Aangezien dit maandag online komt en ik dit zondag schrijf 😉). Eigenlijk moest er een artikel online komen over genderspecifiek opvoeden. Iets wat ik vorige week beloofd had. Er staat ook al wel wat op papier, maar het punt van mijn artikel is nog even ver te zoeken. En ik kan mij er even niet toe zetten om tot het punt van dat artikel te komen. Tijd voor blog ontwijkend gedrag.
Vorige week heb ik even geen aandacht meer besteed aan het onderwerp hoog sensitief. Althans, niet op mijn blog. Thuis wel. Want alle informatie moest ik even laten bezinken en over nadenken. Ik ben wel tot een duidelijke conclusie gekomen voor mijzelf. Dit wordt het laatste deel. Want eigenlijk interesseert het mij niet meer of het erkend of zweverig is. Ik heb voor mijzelf een conclusie getrokken en besloten wat ik er mee ga doen. Ik ga het jullie proberen uit te leggen hoe ik over dit fenomeen denk.
Een maand geleden schreef ik alweer de laatste update over de zomerdoelen. Dan wordt het wel weer eens tijd voor een nieuwe update. Er zijn wel het één en ander aan ontwikkelingen gaande als het om deze doelen gaat.
Steeds meer bloggers zie ik ook gaan vloggen. Door middel van Instagram Stories of een YouTube-kanaal kunnen we nog meer zien achter de schermen van de blog. Dan komt bij mij natuurlijk de vraag naar boven: is het essentieel om als blogger ook te gaan vloggen? Of niet?
Vol goede moed begon ik aan mijn doelen voor de zomer. Eigenlijk was ik niet van plan om zo snel al een update te schrijven. Maar om het verhaal een beetje compleet te maken is het wel belangrijk om deze start van de zomerdoelen in beeld te brengen.
Ik heb dit een keer eerder geprobeerd: Zomerdoelen. Was het een succes? Nee. Heeft het dus zin om nieuwe zomerdoelen te stellen? Geen idee. Hahaha. Maar ik ga het toch proberen.
Er is een hoop veranderd in mijn leven de laatste tijd. De grootste verandering is toch wel dat ik een kind heb gekregen. Het heeft een mega impact op je leven. Dat weet je van te voren. Maar hoe groot die impact daadwerkelijk is, kom je pas achter op het moment dat het je overkomt. Het is een super mooie impact, maar het betekent ook dat je je hele leven om moet gooien voor dit prachtige wezentje. Dingen die je normaal gesproken gewoon kon doen, kunnen niet zo maar meer. Je hebt altijd met iemand extra rekening te houden. Dus ook met bloggen.
Toen ik met zwangerschapsverlof ging, had ik ineens zeeën van tijd om te bloggen. Heerlijk vond ik dat. Ik kon door mijn enorme buik niet heel makkelijk meer de deur uit. Lopen hield ik niet lang vol, fietsen deed zeer en ik kon niet meer rechtop achter het stuur zitten. Vervelend, maar ik had inspiratie en ik had tijd voor mijn blog. Ik merkte dat mijn bezoekersaantallen in een rap tempo omhoog gingen. Ook kreeg ik ineens meer mail voor samenwerkingen.
En toen was daar de dag van de bevalling. Dan zijn ineens andere dingen belangrijk. In ieder geval niet mijn blog. Door de heftige bevalling heb ik langer de tijd nodig gehad om te herstellen en dus zat bloggen er toen ook niet in. Toen ik eenmaal er aan toe was, heb ik wel mijn bevallingsverhaal gedaan. Ook had ik inspiratie, maar ik was nog zoekende naar een ritme met de kleine en dus vond ik bloggen verder ook niet belangrijk. Nu ben ik blij als twee artikelen per week lukken.
Nu vind het wel weer tijd worden om iets voor mijzelf te gaan doen. Ik leer mijn aapje steeds beter kennen en daardoor heb ik ook meer tijd om over mijn blog na te denken. Toch merk ik dat het nog wel lastig is om het te combineren. Als de kleine eenmaal slaapt, kan ik heel goed bloggen. Maar ik moet ook nog steeds aan mijn eigen rust denken en er moeten ook nog dingen in huis gebeuren. En die dingen kunnen ook alleen maar gebeuren als de kleine slaapt of rustig is. Ik geef borstvoeding en laatst had meneer een regeldag. De hele dag wilde hij bij mij zijn en/of aangelegd worden. Ik had dus weinig mijn handen vrij. Dan merk je wel dat het lastig is om dingen te plannen. Ik wilde het hele huis onder handen nemen. Daar was dus niks van terecht gekomen. Op wat kleine klusjes na, als hij dan wel even zelfstandig sliep. Gelukkig duurde die regeldag maar één dag en kon ik dat de volgende dag allemaal doen. Bloggen lukte daardoor weer een paar dagen niet.
Het is dus nog steeds zoeken wanneer bloggen allemaal gaat lukken. Ik probeer nu steeds kleine beetjes tussendoor op papier te zetten. Het duurt dus allemaal wat langer, maar ik neem het allemaal voor lief. En het werkt. Ik geniet onwijs van het moederschap. En als we beide aan de nieuwe situatie gewend zijn, komt het regelmatig bloggen vanzelf wel weer.
