Inmiddels is het al weer ruim 5 maanden geleden dat onze kleine is geboren en kraamhulp kregen. Voor de meeste is de kraamhulp een geschenk uit de hemel. Ik heb mijn kraamweek als zeer stressvol ervaren. Iets wat niet fijn is als je net bevallen bent, moet wennen aan een kleintje en een peuter in huis hebt die er nog meer aan moet wennen. Mijn bevalling was echt een droombevalling. Ik kan er een verhaal over gaan schrijven, maar die zou erg saai zijn geweest. Het was een bevalling zoals een bevalling omschreven wordt in de boeken. Wel fijn na mijn eerste ervaring met bevallingen. Maar daar tegenover stond dat de kraamweek echt a week from hell was.
2016 was een goed blogjaar. Doordat ik een groot gedeelte met zwangerschapsverlof was, een kindje kreeg en daardoor veel tijd en inspiratie had, heb ik veel kunnen bloggen. Ik heb wel mijn ups en mijn downs gehad. Vooral rond de periode dat ik weer begon met werken, vond ik het lastig om in een goed ritme te komen. Maar desalniettemin heb ik veel artikelen kunnen plaatsten en heeft mijn blog een groei doorgemaakt. En omdat we aankomend weekend het jaar al weer mogen afsluiten, heb ik een overzicht gemaakt van de top 10 best gelezen artikelen van 2016.
Vorige keer schreef ik mijn bevallingsverhaal. Nu wil ik jullie vertellen over mijn kraamweek. Doordat ik zoveel bloedverlies had, moest ik twee dagen in het ziekenhuis blijven. Officieel zou ik daardoor 2 dagen minder kraamzorg thuis hebben. Ik blijf dat vreemd vinden. Aangezien er een reden is dat je langer in het ziekenhuis moet blijven. Lichamelijk ben je dus (vaak) langer niet in staat om voor je kind of jezelf te zorgen. Maar goed, uiteindelijk viel het bij mij wel mee en heb ik toch het één en ander kunnen leren van de kraamzorg.
De eerste twee dagen waren dus in het ziekenhuis. Daar kon ik absoluut niet tot rust komen. De hele dag werd de kamer plat gelopen door verpleegsters. Dan moest ik weer gecontroleerd worden, dan moest de kleine weer gecontroleerd worden, dan moest ik weer gewassen worden, dan moest iemand mij weer helpen met de borstvoeding, etc. De verpleegsters namen niet de tijd om mijn vriend de kneepjes van het ouderschap te leren. Zij verzorgden de kleine en gingen weer verder naar de volgende. We hebben één verpleegster gehad die wel de tijd nam om mijn vriend te vertellen hoe de kleine aangekleed of verschoond moest worden. Het komt er dus op neer dat je echt twee dagen mist.
Toen ik eenmaal naar huis mocht, was ik nog erg zwak. Ik had nog steeds hulp nodig met naar de wc gaan en douchen lukte ook nog niet. Alleen zittend op een krukje onder begeleiding van de kraamhulp. Zij heeft wel alles laten zien omtrent badje en de rest van de verzorging van de baby. Mijn vriend mocht alles doen. Ik kon alleen maar kijken.
Kraamtranen Ondanks dat ik zwak was, was ik niet mijn gevoel voor humor verloren. Ik was vrolijk en maakte af en toe een dolletje met de kraamhulp. Totdat de welbekende kraamtranen-dag aanbrak. Ook ik moest er aan geloven. Ik werd voornamelijk overvallen door een gevoel van onzekerheid. Ik had nog helemaal niks kunnen doen als het om de verzorging ging. Aanleggen aan mijn borst ging ook nog niet zonder hulp en het einde van de kraamdagen waren al in zicht. Ik werd extreem onzeker en kon alleen maar huilen. Hoe moest ik voor dit kleine guppy gaan zorgen als ik mij nog zo zwak voelde en niets heb kunnen leren? Ook wist ik niet of we de juiste keuzes maakten. Wat betreft borstvoeding was de mening in het ziekenhuis en die van de kraamhulp zo verschillend. Ik had geen idee wat de juiste was. Ook lag ik dagen op bed. De muren kwamen op mij af en ik vond het verschrikkelijk om al het bezoek op mijn slaapkamer te ontvangen en ze daarna allemaal gezellig beneden te horen kletsen.
De kraamhulp zag mijn onzekerheid en vroeg zich af of wij een 9e en 10e dag erbij wilden hebben. Hier moet je dan wel een deel voor betalen, maar we hadden het er wel voor over. Ook omdat mijn vriend op een gegeven moment toch echt weer aan het werk zou moeten. We kregen een indicatie voor nog twee extra ochtenden. Die dagen ging het al een stuk beter met mij, dus we hebben vooral lekker de tijd genomen om met de kleine te gaan badderen en verschillende borstvoedingshoudingen uit te proberen.
De kraamdagen voorbij Ik zat er tegenop dat de kraamhulp weg zou zijn. Maar de eerste dag dat zij er niet meer was, liep ik weer en voelde het eigenlijk wel goed dat er een einde aan die periode kwam. Het was zaterdag, mijn vriend was ook vrij, dus ik was niet alleen. En ik moest mijn eigen huis weer gaan ontdekken. De kraamhulp was heel zelfstandig. Dat is fijn, want je hoeft niet tijdens je kraamperiode van alles aan de kraamhulp te vragen of te vertellen. Maar de keerzijde was dat ik echt alles kwijt was. Ook mijn wasmiddel was er doorheen gevlogen, omdat de kraamhulp nogal gul was met het wasmiddel (duur geintje) en de muisjes had ze in een bakje gedaan in plaats van in de super handige schenkverpakking te laten zitten. Begrijp me niet verkeerd. Ik was echt heel blij met mijn kraamhulp. Er was een klik en ze heeft ons echt goed geholpen in een periode dat ik niet normaal mijn bed uit kon komen. Maar ik was ook ontzettend blij dat ik, in mijn eigen huis, alles weer op mijn eigen manier kon doen.
Een week verder Inmiddels zijn we ruim een week verder. En ik kan je vertellen dat het echt super goed gaat. De kleine doet het goed, ik ben weer hersteld en we hebben onze draai voor een groot deel gevonden. We zijn nog steeds aan het zoeken. Vooral als het gaat om zijn zuigbehoeften. Wel of geen speentje? Wel of geen pink? Nog maar eens aanleggen dan? Verwennen we hem dan niet te veel? Kortom, we zijn echt nog elkaar aan het leren kennen. Maar we komen er wel. De onzekerheid zal nooit helemaal weggaan. Ik hoor geen één ouder helemaal zeker van zijn/haar zaak zijn. Maar we doen gewoon wat wij denken dat het beste voor ons mannetje is. Dan kunnen we het haast niet fout doen.
We gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website zo soepel mogelijk draait. Als je doorgaat met het gebruiken van de website, gaan we er vanuit dat ermee instemt.Ok
