Heel veel mensen begrijpen heel goed hoe het is om zwanger te zijn. Ook mensen die het niet zelf hebben meegemaakt, kunnen zich enigszins inleven in jouw situatie. Bijvoorbeeld mensen die voor je opstaan in de tram. Alhoewel ik wel merk dat het vaak de mensen met kinderen zijn die dat doen. Maar er zijn ook mensen waarbij ik steeds maar weer moet uitleggen dat drie trappen oplopen voor mij echt te zwaar begint te worden. Ik voel mij op zo’n moment natuurlijk weer een enorme zeikerd. De enige reactie die ik dan krijg: “O ja? Is dat zo zwaar?” Met als gevolg dat ik toch maar weer zelf die drie trappen op loop, omdat andere mensen gewoonweg te lui zijn om het zelf te doen.

En dan mijn angst. Ooit las ik een stuk in de krant over een man die tijdens een onenigheid in de tram, een zwangere vrouw in haar buik had gestompt. Dit gebeurde in Den Haag. Daar waar ik dagelijks in de tram te vinden ben. Een stukje wat mij toen al raakte en waar ik nu zo’n beetje iedere dag aan terug denk. Je bent zo kwetsbaar als je zwanger bent. En er zijn mensen die het in hun hoofd halen om gebruik te maken van die kwetsbaarheid om jou echt pijn te kunnen doen.

Ik droom daar soms ook over. Nachtmerries. Een man stond tegenover mij en was ook echt van plan om mijn zwangerschap tegen mij te gebruiken als ik niet aan de kant zou gaan. Gelukkig maar een droom. Maar toch een enorme angst. Wat ik wel laatst had, was een vrouw die met haar handen op mij af kwam, ter hoogte van mijn buik, om haar tram te kunnen halen. Misschien had ze nog niet eens gezien dat ik zwanger was. Maar ik kon een bepaald scheldwoord niet meer onderdrukken. Wel op het laatst inslikken, aangezien ik ook niet wist met wat voor type ik te maken had.

Ik realiseer mij dus heel goed hoe kwetsbaar ik ben. Ik heb altijd wel het gevoel gehad mijzelf te kunnen verdedigen. Of dat ik in ieder geval hard weg kon rennen. Nu ren ik niet eens meer voor een tram.

Hebben jullie dit ook gevoeld tijdens je zwangerschap?

Share...

Het bericht Zwangerschap en kwetsbaarheid verscheen eerst op Mijn kind kan de was doen.

Ik heb sowieso veel angsten. Naast vliegangst heb ik nog hoogtevrees, watervrees, spinnen (en vele insecten in het algemeen), ’s avonds over straat gaan en ook al heb ik mijn rijbewijs, rijden vind ik nog steeds geen pretje. En na mijn miskaam, heb ik er nog een extra angst bij gekregen. Dit is nog maar het topje van de ijsberg.

Hoogtevrees
Ze zeggen dat angsten te overwinnen zijn. Hoe dan? Ik heb al zo vaak gevlogen. Vorig jaar nog helemaal naar Brazilië, inclusief een aantal binnenlandse vluchten. En nog steeds heb ik op de terugweg met een benauwd gevoel gezeten iedere keer als er ook maar een beetje turbulentie te voelen was. Ik geloof daar niet in. In Brazilië heb ik ook doodsangsten uitgestaan tijdens één van onze excursies. We gingen door de jungle naar een mooi uitzicht lopen. Ja, het uitzicht was mooi ja. Maar de weg erheen heb ik nog steeds nachtmerries van. Wat zij een pad noemen, is voor ons meer een…. Tja, ik weet er even geen mooi woord voor, maar een pad kon ik het niet noemen. Althans, ik zag er gewoon geen pad in. En toen we bijna bij de top waren, moesten we nog even een rotsblok opklimmen van 15 meter met achter ons een afgrond. Of ik vastgebonden zat? Nee joh!!

Brulapen
Gehuild heb ik, en niet omdat ik blij was dat ik de top gehaald had. Nee, Ik huilde omdat ik wist dat ik ook nog naar beneden moest. De foto’s zijn mooi. Ik kan niet anders zeggen. Achteraf realiseerde ik mij dat pas. Tijdens de tocht zelf heb ik er niet van kunnen genieten. Onderaan de berg, op de terugweg, wel. Toen lieten de brulapen zich nog even zien. toen pas realiseerde ik mij dat het deze tocht waard was geweest. Ik zou dit niet zo gauw nog een keer doen. Een mooi verhaal heb ik wel, maar ik kan nou niet echt zeggen dat ik mijn angst heb overwonnen.

Ook kinderen krijgen te horen van nare nieuwsberichten en hoe ga je daar als opvoeder meeom. Hier heb ik al een keer eerder een artikel over geschreven. Lees dus ook: Je kind beschermen tegen het nieuws.

Share...

Het bericht Zijn angsten te overwinnen? verscheen eerst op Mijn kind kan de was doen.