Uit de uitslag van de echo kwam naar voren dat de baby iets groter was dan gemiddeld. Ook mijn buik is groter dan eigenlijk hoort. Dus voor de verloskundige was er reden genoeg om een Glucose test te laten doen. Met andere woorden: Ze wilde kijken of ik aan zwangerschapsdiabetes lijd. Ik schrok heel erg. Had ik dan te veel gesnoept? Mijn idee was van niet. En wat als ik het heb. Wat betekent dat voor ons kindje?

De fout die ik altijd weer maak: alles op internet zoeken. Vroeggeboorte. Complicaties tijdens de bevalling. Het kwam allemaal voorbij. Gelukkig hoefde ik mij niet schuldig te voelen over het snoepen. Blijkbaar kon het daar niet aan liggen. En ik behoor niet tot de risicogroep. De kans dat ik het had, was zeer klein. Dus ergens was ik ook wel weer gerustgesteld. Maar ik maakte mij wel zorgen. Want als ik zwangerschapsdiabetes heb, hoe ga ik op dieet als ik al niet veel snoep? Ik wilde zo snel mogelijk die test gedaan hebben.

Die test is ook heel fijn, maar niet heus. Op een nuchtere maag moest ik ’s ochtends naar het ziekenhuis. Daar werd bloed afgenomen. Direct daarna moest ik een suikerdrankje drinken. Nog steeds mocht ik niks eten. Daarna was het twee uur wachten voor er weer bloed afgenomen moest worden.

Ik had er al weer een hele ochtend op zitten, zonder ook maar iets gegeten te hebben. Twee uur later kwam het verlossende telefoontje van mijn verloskundige. Mijn suiker was goed! Ik kan dus weer even zorgeloos genieten van mijn zwangerschap.

Share...

Het bericht Opnieuw onzeker tijdens mijn zwangerschap verscheen eerst op Mijn kind kan de was doen.

Je bent zwanger en dan begint het zorgen voor je kindje meteen. Je moet op je eten letten, op de juiste momenten rust nemen, etc. Als zwangere vrouw heb je gelijk met onzekerheden te maken.. Doe je het eigenlijk wel goed? Omdat ik vorige keer een miskraam heb gehad, ben ik extreem onzeker. Het eerste wat je doet als je een miskraam krijgt, is terugkijken op alles wat je hebt gegeten de afgelopen tijd. Je geeft jezelf de schuld. Misschien had ik toch rustiger aan moeten doen? Misschien toch iets verkeerds gegeten? Allemaal onzin. Hoewel ik daar nog niet altijd van overtuigd ben. Nu ik opnieuw zwanger ben, wil ik het dit keer wel goed doen. En dus blijft de onzekerheid. Daarom wil ik jullie meenemen in mijn lijstje met onzekerheden waar ik nu last van heb.

1. Voeding. Ik gaf het al aan als voorbeeld in het introductiestukje. Tegenwoordig mag je als zwangere vrouw echt helemaal niks meer eten. Je krijgt een waslijst mee met dingen die je juist weer moet eten. Als ik naar die lijst kijk, krijg ik het al Spaans benauwd. Want eerlijk is eerlijk: ik kom echt niet aan mijn 7 boterhammen per dag, 2 ons groente en 2 stuks fruit. Tijdens mijn misselijke periode heb ik alleen maar crackers zitten eten, omdat al misselijk werd van de broccoli-lucht. Voeding is voor mij echt een enorme onzekerheid. Daarnaast staan er dingen op de lijst waar ik echt moeite mee heb om te laten staan. Zoals drop. Daar ben ik echt verslaafd aan en eens in de zoveel tijd verorber ik een zak. Nu die ik dat dus niet meer. Maar af en toe een dropje kan geen kwaad, dus kan ik daar gelukkig nog van genieten.
2. Rust/slaap. Als je eenmaal zwanger bent, gaat dat meteen ten koste van je nachtrust. Twee keer eruit voor een bezoek aan het toilet, wordt de normale gang van zaken. En om 5.00 wakker worden en niet meer kunnen slapen (ze zeggen door de hormonen) ook. Dus word je geadviseerd om iedere dag een middagdutje te doen. uhm… ik zou wel willen, maar soms werk ik 10 uur op een dag en heb ik maar 40 minuten pauze. Dus waar moet ik dat dutje doen. Ik merk wel dat ik echt een dag nodig heb om bij te komen als ik eenmaal een dag vrij heb. Mijn lichaam is dan echt op. Ik vraag mij dan soms wel eens af of het met mijn werk niet te bont maak. Maar ja, je wil ook zo lang mogelijk door blijven werken.
3. Medicijn gebruik. Een paar weken geleden werd ik heel erg verkouden. Mijn hoofd zat helemaal vol en ik had een knallende koppijn. Gelukkig kon iemand anders mijn dienst overnemen en kon ik lekker naar huis. Thuis ben ik op de bank geploft. Daar heb ik de rest van de middag gelegen met een koud washandje op mijn hoofd en mijn ogen dicht. Paracetamol durfde ik niet te nemen. En neusspray ook niet. Dus zat er niks anders op dan de pijn te pakken. Na een helse nacht en de volgende dag nog steeds hoofdpijn, was ik het zat. Over paracetamol zijn de meningen nogal verdeeld. De één zegt dat je het rustig kunt nemen als je zwanger bent. De ander wijst je op de risico’s op het ongeboren kind. Daarom durfde ik het niet te nemen. Neusspray met zoutoplossing mag gelukkig wel. Dat is gewoon water en zout. Gelukkig gaf dat al genoeg verlichting om de dag mee door te komen.
4. Iets aanraken of ruiken. Ik mag niet tuinieren, ik mag de kattenbak niet verschonen. Mag ik dan in huis wel aan de plantjes zitten? Hoe ver gaat dat. En als er iemand naast mij bij de bushalte staat te roken, heeft dat dan ook een negatieve invloed? Mag ik wel helpen met verven als ons huisje straks wordt opgeleverd? Allemaal vragen waar ik geen antwoord op weet. Op het internet durf ik niets op te zoeken, want daar word je toch alleen maar verder bang gemaakt. Dus met meeste dingen neem ik het zekere voor het onzekere.
5. Checklist. Voor je een kind krijgt, moet er zoveel worden geregeld. Maar waar begin je? Kinderopvang, toeslag, ouderschapsverlof, kraamzorg, zwangerschapsverlof, welke dagen daarna werken. En dan moet ik niet de hele inboedel vergeten. Ledikant, commode, box… uhm ik ben het al kwijt. Wat moet er geregeld worden? Wat moet en wat niet? Moet ik met zwangerschapsgym? Is dat echt een verplichting? Want dat past echt niet in mijn schema. Enz. enz.
6. Pijntjes. En dan voel je weer iets onderin je buik. Wat is dat? Bandenpijn? Beginnende weeën? Of in mijn geval dan een miskraam? Moet ik nu rustig aan gaan doen? Vinden mijn collega’s mij dan niet lastig? Maar sporten wordt ook aangeraden. Dus ik fiets nog steeds 40 minuten naar mijn werk, 4 dagen in de week. Moet ik daar dan ook mee stoppen? Ik schrik nog steeds van ieder pijntje. Doordat ik al een keer een miskraam heb meegemaakt, aan het einde van mijn eerste trimester, kan ik die krampen gelukkig redelijk onderscheiden van bandenpijn. Maar ik blijf het eng vinden.
7. Verdoving. Dit is niet iets waar iedere vrouw zich zorgen over maakt. Ik wel. Voordat ik zwanger werd, wilde ik wat moedervlekken laten controleren. Ik werd doorverwezen naar de dermatoloog, maar deze had een wachttijd van ruim 2 maanden. Inmiddels was ik een paar weken in verwachting. Eén van de moedervlekken wilde de dermatoloog toch echt nog tijdens mijn zwangerschap verwijderen. Ik zat heel erg in dubio. Is het wel verstandig om verdovende middelen in mijn lichaam te spuiten tijdens mijn zwangerschap? Uiteindelijk heb ik besloten om het wel te doen. Per slot van rekening ging het ook om mijn gezondheid. En mijn kind heeft er niks aan als het iets kwaadaardigs blijkt te zijn en ik heb er dan al te lang mee gelopen. Dus toen ik voorbij de 12 weken was, mocht het weggehaald worden. Gelukkig bleek het allemaal goedaardig te zijn.

Tot nu toe is dit mijn lijstje met onzekerheden. Waarschijnlijk ga ik de komende tijd nog veel meer tegenkomen. Hebben je deze onzekerheden ook (gehad)? Of ben ik nog iets vergeten?

Share...

Het bericht De onzekerheden van een zwangere vrouw verscheen eerst op Mijn kind kan de was doen.