Verhuizen en zwanger zijn, is in mijn ogen de meest onmogelijke combinatie die er kan bestaan. Je hoofd wil heel veel, maar je lichaam laat het niet allemaal toe. Ook hier liep ik gigantisch tegenaan.

Dozen inpakken
Het inpakken zelf is op zich geen probleem. Het verplaatsen van die loeizware dozen… dat dan weer wel. Kortom. Overal liggen dozen in een ongeorganiseerde toestand door het huis. Wachtend tot de heer des huize thuis komt om ze op te stapelen.

Schoonmaken
Ook hier geldt: schoonmaken op zich is geen probleem, maar proberen de bewaarbakken onder het bed vandaan te halen om de lading stof die zich ertussen verzameld heeft, op te zuigen. Ja, dat is wel een probleem. De bakken zijn te zwaar om te duwen en je kan niet op je buik gaan liggen om ze er onder vandaan te trekken. Dus doe je wat je kan en daarna ga je ook weer zitten en wachten tot de heer des huize thuis komt en de klus voor jou kan afmaken.

Klussen
Klussen in het algemeen? Wel een probleem. Ik kan op zich wel met een kwast overweg. Maar trapje op, trapje af of op je knieën verder? Nee. Dat gaat hem toch echt niet worden. Alleen een band in het midden is mooi dekkend, maar de rest… Oplossing: ook hier weer de heer des huize en heel veel hulptroepen.

Wat gaat er mis
En dan heb je nog de stress van alles wat zo’n beetje mis kan gaan. Auto bij de garage, chauffeur gaat door zijn rug (was er wel met de vrachtauto!! Echt super!), ik laat mijn telefoon in de wc donderen, keuken die niet aangesloten kan worden omdat zij even waren vergeten te vermelden dat wij nog een gasleiding moesten verleggen. Ja, alles een dag voor de verhuizing. Met handen in je haar en proberen om voor de kleine in je buik rustig te blijven. En dan zit je er eenmaal en moet alles een plekje krijgen. Dat is helemaal gelukt!! Helemaal happy mee. Minder blij met erachter komen dat de wasmachine de verhuizing niet heeft overleefd. En net nu je eigenlijk zo’n beetje alles nog een keer extra wil wassen.

Gek genoeg raakte ik nog het meest overstuur van mijn telefoon. Onmiddellijk op zoek naar rijst natuurlijk. Maar ja, ga die maar eens zien te vinden als je net alles hebt ingepakt en 80 dozen in je huis staan. Ik was ook nog eens alleen en al de dozen tillen terwijl je 29 weken zwanger bent. Nee. Geen goed idee. Dus maar even bij de buren aangeklopt. Gelukkig was er een lieve buurman die nog wat rijst over had. En of mijn telefoon het is gaan doen? Jup, gefixt. Met dank aan mijn schoonvader. Helaas is het bellen wel een probleem gebleken, maar de rest doet het.

Verhuizen
En dan de verhuisdag zelf. Mag je tillen? Nee. Kun je dus wat doen? jazeker. In de weg lopen. Er moet toch gedirigeerd worden. Maar er moet ook voor iedereen gezorgd worden. Dus even op en neer naar de snackbar en voilà!! Een heerlijke lunch.

Voor die lunch heb ik overigens iedere dag gezorgd. Dus ik hoop dat de klussers zich flink verwend hebben gevoeld. En ik ben alle klussers en verhuizers eeuwig dankbaar voor alle hulp, zodat ik mij iets minder gefrustreerd en nutteloos kon voelen.

Share...

Het bericht Zwanger en verhuizen verscheen eerst op Mijn kind kan de was doen.

Mijn leven als blogger gaat met ups en downs. En dan heb ik het puur over het bloggen. Ik heb even in een blog dip gezeten. Niets ernstigs aan de hand hoor! Gewoon druk!

Alles komt tegelijk. Inspiratie voor mijn blog, heb ik zat. Maar tijd… daar ontbreekt het aan. Nou ja, ik heb heus wel af en toe een gaatje om te bloggen, maar dan moet je wel zin hebben. En dat vind ik soms wel een nadeel van bloggen: het gevoel van altijd maar moeten om je lezers niet teleur te stellen. En als ik mijn lezers niet teleurstel, dan stel ik mijzelf wel teleur. Want eerlijk is eerlijk: ik ben deze blog niet begonnen om er vervolgens helemaal niets mee te doen.

Maar ja, zoals ik al zei heb ik het momenteel druk met van alles en nog wat. Binnenkort krijgen we dan eindelijk de sleutel van ons droompaleisje. De timing is echt fantastisch, namelijk een week voor kerst. Dus huisje, feestdagen en lekker bezig met voorbereidingen voor de kleine die op komst is, maken het allemaal lastig om zin te hebben in bloggen. Aan het einde van een werkdag ben ik moe en moet ik mezelf ook een beetje rust gunnen.

Dus rust gunnen heb ik de afgelopen tijd gedaan, maar dat neemt niet weg dat ik graag nog wat van mij laat horen. Daar komt ook nog bij kijken dat er weer een groter schrijfproject begint te kriebelen. Dit keer in de vorm van een kinderboek. Die schuif ik toch nog even in de koelkast, want ik ken die kriebels van grote projecten van mij. De overige kriebels staan daar nog steeds heel koud te wezen.

Hopelijk kunnen we lekker doorgaan met ons huisje en is er snel weer tijd en zin om lekker te gaan bloggen. Jullie horen van mij.

Share...

Het bericht Mijn leven als blogger #5 verscheen eerst op Mijn kind kan de was doen.

Wij weten nog niet precies wanneer ons huisje wordt opgeleverd, maar tot nu toe zeggen ze december. Voor de kerstvakantie. Dat is dus minder dan twee maanden. Dus ergens had ik het gevoel dat we toch vast moesten beginnen met inpakken. Want straks ben ik echt een dikke zeekoe (althans, daar ga ik vanuit) en dan is het inpakken helemaal niet fijn meer.

Nou nu is het dus al niet fijn meer. Ik en mijn nesteldrang dat gaat wel door. Maar achteraf zit ik met flink wat steken in mijn buik uit te puffen op de bank. Gelukkig heb ik zo’n lieve vriend die er af en toe de rem op zet. “Ga jij maar even lekker wat drinken beneden, schat. Dan haal ik die stellingkast wel uit elkaar”. Dan zit je even en voel je het. Pff, ik ben blij dat we nu begonnen zijn en niet nog langer zijn gaan wachten.

Tegen de tijd dat ons huisje echt klaar is, ga ik lekker op een stoel zitten delegeren. Hahaha nee hoor. Het is echt niet de bedoeling dat ik een zeekoe ga worden. Dus ik hoop nog lekker lang mee te kunnen helpen met inpakken. Ik hou jullie uiteraard op de hoogte hoe het verhuizen, terwijl je zwanger bent, verder zal gaan verlopen.

Share...

Het bericht Zwanger en verhuizen verscheen eerst op Mijn kind kan de was doen.