Natascha Kampusch beschrijft in detail hoe zij is ontvoerd op haar 10^e tot haar ontsnapping op haar 18^e (!!). Aan het einde van ieder hoofdstuk, staat een 2D-Code. Deze code kun je scannen en verwijst naar de site van Natascha Kampusch. Daar vind je foto’s en ander beeld materiaal van o.a. de plek waar zij werd vastgehouden. Hierdoor raakte ik in de ban van dit boek. Alles wat zij beschrijft in het boek, krijg je ook te zien. DDat maakt het allemaal nog afschuwelijker. Hoe vreselijk om dit te moeten meemaken. De meeste van ons hebben een redelijk onbezorgde jeugd gehad, maar wat hadden we het “zwaar”. Nee, dit meisje had het pas zwaar. En dan nog maar te zwijgen over wat dit allemaal heeft moeten betekenen voor haar ontwikkeling.

Hoewel er na het verschijnen van het boek een hoop roddels de wereld in zijn gekomen, dat er het één en ander aan details zouden zijn gelogen, kan ik mij niet voorstellen dat je hierover zou liegen. Dat zij werd ontvoerd op haar tiende is waar. Maar zij zou iets inniger zijn geweest met haar ontvoerder dat zij zich voordoet. Ze zou zelfs een kind van hem hebben gebaard. Het baby’tje zou het niet hebben overleefd en begraven liggen in de achtertuin. Heel naar om daar over te moeten nadenken. Of het allemaal waar is of niet, het boek heeft indruk gemaakt. En dus een aanrader. Zij legt in het boek ook uit waarom zij niet lijdt aan het stockholmsyndroom. Zij heeft behoorlijk verdriet gehad om de dood van haar ontvoerder. Maar zij geeft daarbij aan dat, in haar jeugd, hij de enige volwassene was die er voor haar was. Een logische verklaring. Maar is dat niet gelijk ook ongeveer de definitie van het stockholmsyndroom? Of in ieder geval hoe het stockholmsyndroom kan ontstaan. Interessant om over na te denken.

Het jaar erna ben ik het boek van haar moeder gaan lezen. Als aanvulling. Zonder Natascha van Brigitta Sirny-Kampusch was ook een indrukwekkend boek. Zij werd ten onrechte beschuldigd dat zij iets te maken zou hebben met de verdwijning van haar dochter. En toen Natascha eenmaal terug was, werd zij van haar vandaan gehouden. In dit boek verteld zij hoe zij de verdwijning heeft beleefd en er mee om is gegaan. Ik moet zeggen dat ik dit boek af en toe wat langdradig vond. Sommige details waren in mijn ogen niet belangrijk voor het verhaal. Maar toch was het een mooie aanvulling.

Dus weer een hoop leesvoer deze zomer. Veel leesplezier.

Share...

Het bericht Boektip: De diefstal van mijn jeugd van Natascha Kampusch verscheen eerst op Mijn kind kan de was doen.

Twee jaar geleden kreeg ik de tip om dit boek te lezen van mijn schoonmoeder. En nog steeds is dit één van de bijzonderste boeken die ik ooit heb gelezen. Daarom wil ik dit graag met jullie delen en schrijf ik voor de verandering een boekreview over Wonder van R.J. Palacio.

Het boek gaat over een August (10) en is geboren met een gezichtsafwijking. Hij wordt er zelf niet mee gepest, maar genegeerd, wat erger is. Kinderen die wel vrienden met hem worden, lopen het risico om gepest te worden. August is sterk en weet zich staande te houden.

Het boek wordt beschreven vanuit het perspectief van August beschreven, maar ook van de mensen om hem heen. Het beschrijft de gevoelens van hem en van anderen en hoe zij omgaan met zijn gezichtsafwijking. Het boek heeft korte hoofdstukken en lekker vlot geschreven, waardoor je meteen in het verhaal gezogen wordt.

Een zeer inspirerend en indrukkend boek, waarvan ik vind dat iedere ouder en professional (leerkrachten en Pedagogen) die zouden moeten lezen. Dit boek is in het Nederlands verschenen. Ook is het boek zeer geschikt voor een jongere leeftijd, dus zou ook niet mogen ontbreken in de boekenkast van scholen.

Share...

Het bericht Boektip: Wonder van R.J. Palacio verscheen eerst op Mijn kind kan de was doen.