Je kent het wel. Je bent net lekker aan het winkelen met je kinderen en ze worden moe. Dan beginnen ze te zeuren. Het zeuren wordt erger. En vervolgens loopt dat uit tot een enorme driftbui. Veel ouders schamen zich voor de driftbuien van hun kinderen in het openbaar. Ze hebben er dan ook alles voor over om de driftbui zo snel mogelijk te laten stoppen. Door ze bijvoorbeeld “om te kopen” met een ijsje. Dat is een mogelijkheid. Maar ergens ook belonen van het gedrag.
Driftbuien aanmoedigen?
Ooit werkte ik in een schoenenzaak. Er kwam een mevrouw binnen met in de buggy een driftig jongetje. Hij was overduidelijk heel boos. Deze vrouw schaamde zich duidelijk niet voor de situatie. Sterker nog, ze moedigde hem aan. Ze maakte er een spelletje van. Ze riep “dat kan harder, nog iets harder, nog even iets harder”. Het kind bleef lekker huilen. Daarna vroeg ze rustig (dus niet met sarcasme in haar stem): “is het nu over”? Waarop het jongetje stopte met huilen en tussen het snikken door “ja” antwoordde. Mijn collega’s en ik zagen het gebeuren en moesten hard lachen. Zo kan het dus ook.
Rekening houden met gevoelens
Ik had mij voorgenomen om dit te onthouden voor later. Want wat deze moeder deed, was rekening houden met de gevoelens van het kind. Veel ouders hebben de neiging om boos te worden en te dreigen. Want je wil het kind niet belonen, maar hij moet wel stil zijn. Kinderen voelen, net als ons, allerlei emoties. Zij weten er alleen nog niet goed mee om te gaan. Ik denk dat het beter is om de emoties in ieder geval niet op te laten kroppen, maar geef je kind het gevoel dat hij even boos mag zijn. Dat ben je zelf namelijk ook wel eens. Als ik boos ben, vliegen er ook nog wel eens kussens door het huis.
Klein wereldje
Deze moeder accepteerde de boosheid van haar kind. Een logisch gevolg van een gebeurtenis wat er vlak daarvoor heeft afgespeeld. Ik heb geen idee wat het was, maar voor een kind hoeft dat niet veel te zijn. Hun wereldje is nog zo klein. Eén kleine frustratie kan al genoeg zijn voor een mega uitbarsting. Als je dat in je achterhoofd houdt, is het al zo veel makkelijker om de driftbuien van je kind te accepteren en je er minder voor te schamen.
