Van de zomer werd ik overmeesterd door een heel naar gevoel. Het gevoel helemaal klaar te zijn met de blogwereld. Ik liep al veel langer met dat gevoel rond, maar trok ik mij er niet al teveel van aan. Bloggen vond ik nou eenmaal nog erg leuk. Ik gaf eerst nog de schuld aan mijn energielevel die ernstig laag was sinds ik weer zwanger werd. Maar de zin om weer blogjes te gaan schrijven bleef uit. Inmiddels ben zijn we ruim een half jaar verder en heb ik nog steeds geen zin om te bloggen. Dit artikel heeft dan ook even op zich moeten laten wachten. Want ik loop al heel lang rond met de beslissing te gaan stoppen met bloggen. Ja, stoppen. Je leest het goed. Ik stop definitief met bloggen.
Pestgedrag
Het begon eigenlijk met nare tweets en blogpost over bloggers van anderen. Ik wil er niet al te veel over kwijt. Maar één ding wil ik er wel over kwijt. En dat is dat het mij een onveilig gevoel gaf. Wanneer gaat zo’n nare tweet of artikel over mij? Misschien heel extreem, maar ik zag het als pestgedrag. En daar hou ik niet van. Ik voelde mij dus niet meer veilig in de blogwereld om mijn mening te kunnen geven.
Geen tijd
Daarnaast kwam de druk van mijn blog in the picture houden. De druk lag te hoog en ik merkte dat ik er geen energie meer uit kon halen. Ik verweet dus eerst mijn zwangerschap. Maar inmiddels ben ik er wel achter dat het meer was dan alleen dat. Mijn blog had eerst altijd hoogste prioriteit (naast mijn gezin dan). Ineens verschoof dat naar de laatste plek. En daar bleef het hangen.
Wat ga ik doen?
Het antwoord op de vraag of ik bloggen nog wel zo leuk vind is: Nee. Ik vind bloggen niet zo leuk meer als dat ik het vond toen ik begon. Ik krijg te vaak zure nasmaken van de bovenstaande punten die ik benoemde. Maar wat ga ik dan doen?
Schrijven is nog steeds mijn passie en wil ook heel graag blijven doen. Ik dacht altijd in blogs. En dat doe ik af en toe nog steeds. Ik krijg soms inspiratie uit onverwachte hoeken. Maar de drang om mijn laptop erbij te pakken, is er gewoon niet meer. Ook andere verhalen zweven nog steeds door mijn hoofd. Je weet wel: die bestseller die ik nog steeds wil schrijven. Als er dus iets is wat ik prioriteit wil geven is dat het. En dus stop ik definitief met bloggen.
Of mijn blog helemaal uit de lucht gaat, weet ik nog niet. Misschien maak ik er iets ander van. Misschien ook niet. Daar ga ik nog even over nadenken. Ik moet eerlijk bekennen moeite te hebben met het afstand nemen van mijn blog.
Maar allereerst ga ik genieten van mijn zwangerschap en mijn tweede mannetje die ik in maart mag verwachten samen met mijn andere mannetjes.
Herkennen jullie dit gevoel?
Soms is ergens definitief afstand van nemen een hele goede beslissing. Misschien dat je of een jaar of … weer zin krijgt. Mochten de kosten niet te hoog zijn raad ik je dan ook aan de website in de lucht te houden. Wie weet, ooit, dat je wel weer zin krijgt.
Voor nu denk ik in elk geval dat de keuze goed is om afstand te nemen van de blogwereld. Lekker dingen doen wat je wel op de eerte prioriteit hebt staan.
Ik herken het gevoel niet maar als het je zo bezig houdt en je er niet meer van houdt dan is het de juiste beslissing! Veel succes..
Nicole onlangs geplaatst…Een dagje uit met blogvriendinnen!
Ik snap je wel Leonie, die artikels lees ik ook wel eens en dan voel ik me ook rot. Anderzijds vind ik schrijven en bliggen gewoon te leuk. Ik wens je heel veep succes met de laatste loodjes en wie weet tot schrijfs. Dat boek gaat er wel komen toch? 😉