De kraamweek from hell

Inmiddels is het al weer ruim 5 maanden geleden dat onze kleine is geboren en kraamhulp kregen. Voor de meeste is de kraamhulp een geschenk uit de hemel. Ik heb mijn kraamweek als zeer stressvol ervaren. Iets wat niet fijn is als je net bevallen bent, moet wennen aan een kleintje en een peuter in huis hebt die er nog meer aan moet wennen. Mijn bevalling was echt een droombevalling. Ik kan er een verhaal over gaan schrijven, maar die zou erg saai zijn geweest. Het was een bevalling zoals een bevalling omschreven wordt in de boeken. Wel fijn na mijn eerste ervaring met bevallingen. Maar daar tegenover stond dat de kraamweek echt a week from hell was.

Ik beviel een paar dagen voor het paasweekend. Dus toen onze kraamhulp kwam kreeg ik meteen de mededeling dat zij er maar drie dagen zou zijn en een collega het van haar overnam voor de overige 5 dagen. Op zich had ik daar geen problemen mee, maar een beetje overleg vanuit de organisatie was op zich wel fijn geweest. Op dat moment dacht ik nog dat dit het ergste was dat mij deze week kon overkomen.

Spacekadet
Al snel kwam ik erachter dat onze kraamhulp er nogal een aparte manier van werken op nahield. Zij nam ons totaal niet mee in verzorging van de baby, maar bemoeide zich constant met de peuter die best wel moeite had met de nieuwe situatie en een kraamhulp over de vloer. Overal had zij cursussen voor gevolgd wat haar zweverige manier van opvoeden bevestigde, volgens haar. Dat zij te maken had met een afgestudeerde hbo-pedagoog had ze geloof ik niet helemaal in de gaten. Dus dat gaf af en toe leuke discussies. Verder werd de was prima gedaan en werd er goed schoongemaakt. Dus tot zover geen klachten. Mijn vriend noemde haar een spacekadet, en eigenlijk konden we er wel om lachen…

… Tot de derde dag. Mijn vriend was buiten met de peuter en speelden in de zandbak. Mijn peuter gooide zand uit de zandbak en mijn vriend had hem daar al een paar keer voor gewaarschuwd. De peuter luisterde niet met als gevolg dat hij naar binnen moest. Het was niet zo dat hij daar niet voor was gewaarschuwd. Gevolg: peuterdriftbui. Gelijk kreeg mijn vriend de opmerking dat het voor een peuter heel belangrijk is om met zand te spelen. Dus als hij dat niet wilde dat we maar met hem naar het strand moesten gaan. Nogal gezagsondermijnend en dus voor ons niet oké om zo’n opmerking te maken op dat moment. Zij kwam hier als onze kraamhulp en niet als opvoedondersteuner. En zelfs al was ze onze opvoedondersteuner geweest, is dit niet de manier waarop je het aanpakt. Mijn vriend reageerde kribbig en ging weer verder met opvoeden van onze peuter.

Onderdrukte reflexen
Voor mij was echt de maat helemaal vol op het moment dat zij over ons wipstoeltje begon. Die had ze zien staan, maar was natuurlijk helemaal niet goed. Haar idee was namelijk dat je daarmee reflexen onderdrukt. Als je mijn mening zou vragen vallen reflexen helemaal niet te onderdrukken. Daar zijn het reflexen voor, lijkt mij. Maar goed, ik nieuwsgierig naar haar verhaal wilde wel eens weten wat ze erover te zeggen had. En toen kwam ze met een lijst. Een lijst met allemaal problemen die zij bij de voorgaande twee dagen bij mijn peuter had gezien. Zijn gedrag was namelijk niet door een nieuwe baby in huis. Nee, het was allemaal de schuld van die wipper waar we hem als baby in hadden gezet. Oh ja, hij heeft ook nog een vergrote kans op kanker. De conclusie van de wipper had ze trouwens getrokken na het alleen maar zien staan van de wipper, zonder dat zij überhaupt informatie had over hoe vaak wij dat ding voor hem hadden gebruikt.

Als je nog nooit echt oren hebt zien klapperen, was dit de dag dat je bij mij dit voor het eerst kon aanschouwen. Verbouwereerd over wat ze allemaal zei, ging ik de rest van de dag in standje passive aggressive. Wel aan de google geslagen op zoek naar onderdrukte reflexen. Maar wetenschappelijk onderbouwde informatie heb ik nog niet kunnen vinden erover.

De volgende dag kwam onze nieuwe kraamhulp. En wat een schat was dat. De eerste minuut was ik gelijk helemaal blij met haar. Maar ook zij veroorzaakte stress, maar dan op een andere manier. Ze was druk en aanwezig en daar reageerde mijn peuter ook heel erg op. Die werd er enorm druk van. En als zij weg was, keerde de rust bij de peuter ook weer terug. En het wassen ging niet helemaal goed. Ik stond dus 4 dagen na de bevalling weer zelf wasjes te draaien, want ze deed zoveel was splitsen waardoor ik soms maar 5 dingen uit de wasmachine haalde die ze op een programma had gezet die 3 uur duurde. Niet heel efficiënt dus. Er lag een enorme berg wasgoed op zolder, die niet weg te krijgen viel.

Onze tweede kraamhulp was stukken beter en ik ben heel blij dat zij de eerste kraamhulp over heeft genomen. Zij gaf mij het gevoel dat het gedrag van onze peuter heel normaal was en dat wij absoluut niets fout deden. Zij zag juist dat we enorm ons best deden om het voor onze peuter zo aangenaam mogelijk te maken. Maar de rust kwam pas echt terug, toen ook onze laatste kraamhulp weg was.

Hebben jullie je kraamweek ook als stressvol ervaren?

Volg mijn blog ook op  FacebookTwitterInstagram en Bloglovin’
En op Snapchat: leonie_vanmil

Bron foto: Pixabay