Tijdelijke reisblog. Brazilië #5 met een spannende afsluiter


Na mijn vorige vier bestemmingen in Brazilië, ga ik jullie nu meenemen naar mijn laatste bestemming: Sao Paulo. Daar kan ik eigenlijk heel kort over zijn. Daar was namelijk het congres van mijn vriend, dus we hadden maar één dag samen. Sao Paulo is niet echt een stad waar je als vrouw zijnde alleen doorheen gaat lopen banjeren. We hadden dus een hotel uitgezocht met zwembad, zodat ik mij daar kon vermaken. Dus vandaag Sao Paulo met nog wel even een spannende afsluiter van de vakantie.

Sao Paulo hadden we al bestempeld als de meest criminele stad van Brazilië, dus ik keek niet heel erg uit naar deze bestemming. Het is dat we er moesten wezen voor het congres. In de “Lonely Planet” staat heel uitgebreid in welke wijken je “veilig” kunt rondlopen zonder dat je meteen neergestoken wordt en welke wijken je het beste kunt vermijden. Het centrum was redelijk veilig. Wel moest je goed op je spullen letten.

Het was een bijzondere ervaring. Voor mij was het voor het eerst dat ik in zo’n mega stad was met allemaal wolkenkrabbers. Dat was al een aparte ervaring op zich. Verder was het een aparte ervaring omdat ik mij echt geen moment echt veilig heb gevoeld. Nog nooit heb ik zoveel dakloze mensen bij elkaar meegemaakt. Ineens werd mij duidelijk waar alle demonstraties zo vlak voor het WK over gingen en nu ook weer voor de Olympische spelen. De verdeeldheid tussen arm en rijk is zo groot. Ons hotel stond namelijk juist in een rijke buurt. Waar alle penthouse-complexen beschermd stonden achter grote hekken. Overal op straat lagen leeggeroofde portemonnees. Die stad is mega, maar in één dag heb je het wel gezien. We zijn wel even in het hoogste gebouw van Soa Paulo geweest voor een fantastisch uitzicht en een prachtige kathedraal bezocht. Voor die kathedraal zaten echt heel veel daklozen die in zichzelf zaten te schreeuwen. Het was dan ook een prachtige plek waar ik niet van heb kunnen genieten omdat mijn angst overheerste. De foto’s zijn goed gelukt, om achteraf van een veilige afstand, er nog wel even van te kunnen genieten.



Tijdens onze reis door Brazilië hebben we fantastisch weer gehad. Maar we zaten daar in hun winterseizoen en dus kon het weer omslaan. En dat deed het ook. Het werd koud en het werd nat. En dus heb ik de laatste dagen geen gebruik kunnen maken van het zwembad, maar was ik aangewezen op mijn hotelkamer tijdens het congres. Gelukkig had ik mijn tas volgestopt met dwarsligger-boekjes en had ik WIFI. Maar de dagen van het congres duurde lang en dus was ik het na drie dagen wel echt goed zat en wilde ik graag naar huis.

En nu… de spannende afsluiter
Onze laatste dag had mijn vriend nog een congres. Na het congres zouden wij terug vliegen. Omdat het congrescentrum op de route naar het vliegveld lag, leek het ons handiger als ik met de koffers in een taxi onderweg hem op zou halen. Ik vond dat best spannend, want we waren ten slotte in Sao Paulo. Ik zag het al helemaal voor me om overvallen te worden en een tijdelijke bekende Nederlander te zijn vanwege een vermissingszaak in het buitenland dat uitgebreid behandeld zou worden in het nieuws. Ik besloot dus om niet zelf op zoek te gaan naar een taxi, maar het hotel een taxi te laten bellen. Dat leek mij al een veiliger idee.

En dus kwam er een taxi aan met een chauffeur die geen woord Engels sprak. Dus met handen en voeten duidelijk gemaakt dat we onderweg naar het vliegveld moesten stoppen bij het congrescentrum. Ik liet het hem zien op Google-maps op mijn telefoon. De hele tijd hield ik mijn telefoon in de gaten of wij wel degelijk de kant op gingen dat we op moesten. De ontvoeringsangst zat nog steeds in mijn hoofd. 😉

Mijn telefoon deed de hele vakantie al een beetje raar. Frustrerend, maar hij deed het nog steeds. Ik kreeg op het laatst nog een sms-je van mijn vriend dat hij stond te wachten op een plek waar iedereen gehaald en gebracht werd door taxi’s en busjes. En toen… toen was mijn telefoon dood. Met geen mogelijkheid ging mijn telefoon nog aan. Compleet dood. Ik probeerde aan de taxichauffeur uit te leggen waar we moesten zijn. Uiteindelijk stonden we ergens, maar het terrein was immens groot. En tuurlijk stonden we aan de verkeerde kant. Er was zelfs niemand te bekennen. Dit kon dus niet de goede plek zijn. Ik had geen idee waar we wezen moesten en ik kon mijn vriend nergens bereiken. Ik probeerde te bellen met de telefoon van de chauffeur, maar dat lukte niet. De chauffeur zag dat ik lichtelijk in paniek aan het raken was. Ik wilde niet mijn vriend kwijt zijn in een stad als Sao Paulo!! Ik had super veel geluk met mijn chauffeur. Hij was heel behulpzaam. Hij zette de auto aan de kant en we gingen op zoek. Op zoek naar iemand die Engels sprak. Want ik kon wel uitleggen op wat voor plek mijn vriend stond, maar hij begreep het niet.

Uiteindelijk hadden we iemand gevonden. En die kon mij uitleggen waar hij zou moeten staan. Helemaal aan de andere kant van het terrein hadden we hem uiteindelijk gevonden. Opgelucht kon ik weer ademhalen.

Dus ik heb het overleefd. En er wonen zeker goeie mensen in Sao Paulo. Ik zal de taxichauffeur eeuwig dankbaar zijn en je kunt je wel voorstellen dat zijn fooi groot is geweest. Ik had natuurlijk ook een ongeïnteresseerde chauffeur kunnen treffen.

Door de spannende afsluiter is het Sao Paulo verhaal toch heel lang geworden. Ik hoop niet dat deze afsluiter een domper is gebleken voor jullie hahaha.

Wil je de andere blogs ook nog lezen? Dat kan. Hieronder alle blogs nog even op een rijtje:

Tijdelijke reisblog. Brazilië #1 over Rio de Janeiro.
Tijdelijke reisblog. Brazilië #2 over het tropische eiland Ilha Grande.
Tijdelijke reisblog. Brazilië #3 over het koloniale dorp Paraty.
Tijdelijke reisblog. Brazilië #4 over Iguazu.

Hiermee is aan de reis door Brazilië toch echt een eind gekomen. Hierna gingen wij weer op huis aan. Het was een fantastisch, mooie reis. Ik hoop nog zeker meer van dit soort reizen mee te mogen maken.

Volg mijn blog ook op  Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin’
En natuurlijk op Snapchat: leonie_vanmil