Even kijken. Waar waren we gebleven? Even teruglezen:
Tijdelijke reisblog. Brazilië #1
Tijdelijke reisblog. Brazilie #2 

Dus we zijn geëindigd op Ilha Grande. De volgende ochtend ging onze reis met de bus vroeg verder naar Paraty. Een oud koloniaal dorpje. Brazilië is natuurlijk een kolonie van Portugal geweest. Toen we daar aankwamen, was er eerst een mega commerciële gedeelte met heel veel winkels en fastfood restaurants. Daar werden we ergens bij het hotel afgezet.

Jammer genoeg viel het hotel een beetje tegen. We zaten niet in het Braziliaanse hoogseizoen. En dus werd het hotel verbouwd. Wij waren volgens mij de enige gasten, bij het zwembad liepen alleen maar bouwvakkers rond en wij werden ergens achterin in een kamer gestopt waar het ongezellig en donker was. In de meeste lampen waren niet eens peertjes gedraaid. O ja, je zou zeggen dat ze in een hotel op een toeristische plek wel een klein beetje Engels spreken. Nou… nee dus. Met deze mensen konden we alleen maar communiceren door middel van Google Translate. Ergens ook wel weer grappig.

Dus veel op pad. Dachten wij. Mijn vriend werd ziek tijdens één van deze dagen (we hadden er twee volle dagen). Naar het leuke, toeristische gedeelte van Paraty lopen, was nog best een eind weg. Maar ik heb hem toch meegenomen, omdat ik gewoon geen zin had om dit ongezellige hotel te blijven hangen. Arme jongen.

We zijn eerst een dag op pad gegaan in het koloniale dorpje. Toen was hij nog niet ziek. Dus we hebben veel leuke dingen gezien in dit kneuterige dorpje, vol met schattige winkeltjes en restaurantjes. Ook was er een fort waar we even zijn gaan kijken. Om ‘s avonds lekker in één van die restaurantjes sfeervol te eten, omdat mijn vriend jarig was.

De volgende dag voelde hij zich dus niet zo lekker. We zijn toen een boottocht gaan maken. We hadden lekker een privé bootje en konden lekker bovenop gaan liggen en genieten van de geweldige omgeving. ’s Middags hebben we onze handdoeken opgehaald en zijn we aan het water gaan liggen bij de bootjes. Als we hadden kunnen kiezen, waren we liever bij het zwembad gaan liggen. maar dat was echt het toppunt van ongezelligheid, tussen alle verbouwingen.

Het was echt een grappig dorpje, maar twee dagen daar was meer dan genoeg. We hebben Paraty toen maar weer achter ons gelaten.

Daarna ging onze reis nog verder naar:

• Iguaçu
• Sao Paulo

Maar dat lezen jullie uiteraard de volgende keer.

Share...

Het bericht Tijdelijke reisblog. Brazilië #3 verscheen eerst op Mijn kind kan de was doen.

Indrukwekkend
We werden in Rio de Janeiro opgehaald rond een uur of 11 in de ochtend. Leuk, want er was nog even tijd om te genieten van een prachtige zonsopkomst. Daarna spullen gepakt en werden we met nog wat andere toeristen ingeladen in een busje. Het was een rit van ongeveer 4 uur naar Angra dos Reis. Het was een indrukwekkende rit. Je bent namelijk niet zomaar Rio uit. Nee, je rijdt een flink stuk langs de krottenwijken van Rio. Even een hele andere kant van wat wij hebben gezien bij ons “veilige” hotelletje in Copacabana. Af en toe zag je er dure appartementencomplexen tussen staan met enorme hekken en beveiliging eromheen.

Mooie boottocht
Eenmaal de stad uit was het genieten van het platteland van Brazilië en langs de kust van de prachtige uitzichten. En na een paar uur rijden, aangekomen bij Angra dos Reis. En daar was het wachten op de boot naar Ilha Grande. Want die vertrok niet heel spoedig. Voor het lange wachten werden we wel beloond. Op de boot hadden we een geweldige zonsondergang. Het was echt fantastisch.

Hippie
Toen we aankwamen op het eiland, was het al donker en waren we in een hele andere wereld terecht gekomen. Een één of ander hippie/feest-eiland. Met alleen maar zanderige paadjes (erg leuk met je koffer naar het hotel) en overal gezellige lampjes, muziek en sfeer. Ik werd er helemaal vrolijk van. Dus even koffer dumpen en daarna in één van die gezellige tentjes wat eten. Auto’s komen daar niet op het eiland.

Jungle
De volgende ochtend was het licht en zagen we pas echt waar we waren beland. Zo’n schattig, gezellig dorpje. Midden in de Braziliaanse jungle. Het toppunt van cultuurshock. We zijn die dag lekker gaan rondlopen door die jungle. En ik kan je vertellen, dat is nog eens een andere beleving dan hier. Steile wanden omhoog, klimmen over boomstronken en rotsen en onderweg kom je bijzondere natuur en apen tegen.

snorkelen
Je kon daar goed snorkelen. Dat had ik dus nog nooit gedaan. Voor mij was het ook niet zo’n succes, maar die waterrat (lees: mijn vriend) heeft zich prima vermaakt. Ik overigens ook, want de boottocht was geweldig. Af toe stopten we bij van die bijzondere, kleine eilandjes. Later nog een tocht door de jungle, naar één van de mooiste stranden van Brazilië: Lopes mendes. Tijdens die wandeling erheen hoorden we voor het eerste de brulapen. Wat een prachtig geluid.

Overwinningsdag
De volgende dag was toch wel mijn persoonlijke overwinningsdag en de dag van een helse klim omhoog naar Parrots peak. Zoek het maar even op op google-afbeeldingen, en je snapt waar mijn nachtmerries vandaan komen en waarom het een overwinning is geweest om daar te komen. Over deze trip schreef ik al eerder in het artikel Zijn angsten te overwinnen? Dus ik zal het nu kort houden. Het hele verhaal kun je daar teruglezen. Maar het komt er op neer dat de weg erheen een hel was (terug natuurlijk ook). Maar wel een fantastisch uitzicht. Het was de moeite waard met misschien nog wel het meest bijzondere moment: de brulapen. We hoorden ze al de hele tijd, maar lieten zich ook nog even zien.

Dat was onze laatste dag op Ilha Grande. Onze trip ging daarna nog verder naar:

• Paraty
• Iguaçu
• Sao Paulo

Share...

Het bericht Tijdelijke reisblog. Brazilië #2 verscheen eerst op Mijn kind kan de was doen.

Rio de Janeiro
We beginnen in Rio. Wat een fantastische stad is dat. Als je mij daar midden in de nacht voor wakker zou maken, zou ik zo weer gaan. Wij zaten in een hotel vlakbij het bekende strand van de Copacobana en ook op loopafstand van het strand van IPanema. Beter kun je volgens mij niet zitten. Wij kwamen ’s avonds aan en het was al donker. Rond deze tijd is het winter, dus om 17:00 begon het al te schemeren. De volgende ochtend liepen we eerst even naar het strand. Wat een fantastisch uitzicht. Ik was nog nooit buiten Europa geweest (op onze rondreis in Egypte na dan), maar zoiets fantastisch had ik nog nooit meegemaakt. We besloten om een beetje daar rond te lopen en te kijken wat de mogelijkheden waren tot de bezienswaardigheden en hoe je daar het beste kon komen.

Suikerbroodberg
De volgende dag zijn we naar Pão de Açúcar gegaan. Of te wel: de Suikerbroodberg. Dit isde nummer één bezienswaardigheid in Rio. Ik dacht altijd het Christusbeeld, maar dat bleek dus niet zo te zijn. Toen we daar waren, snapte ik wel waarom. Je gaat eerst met een kabelbaan naar een klein bergje die ervoor ligt. Daar zijn wij meteen doorgelopen naar de volgende kabelbaan om de Suikerbrood echt op te kunnen. Ik moest daar eerst heel even wennen aan de hoogte, maar wat ik daarna zag, was echt fantastisch. De foto’s zeggen niet alles. De foto’s kunnen niet het gevoel wat ik er bij had weergeven. Ik werd even emotioneel. Dat word ik niet snel van een uitzicht. Maar dat wij daar in Brazilië stonden, met zo’n prachtig uitzicht en wij waren de enige (want de rest was nog op die eerste berg blijven hangen), dat vond ik toch zo bijzonder… We waren er beidestil van en ik weet niet hoe lang we op die berg zijn geweest, maar terug wilde ik eigenlijk niet meer. Ik wilde alleen maar daar blijven en dat ultieme gelukkige gevoel even vasthouden.

Het Christusbeeld
Maar ja, we moesten er toch een keer van af. Nog even naar beneden op de lage berg en weer door. Die middag zijn we nog even het centrum van Rio in geweest, maar ik moet zeggen dat ik dat niet heel bijzonder vond. Je moet vooral op je spullen letten. Sowieso in Rio, maar verder geen aanrader. De volgende dag naar het Christusbeeld (Cristo Redentor, Christus de Verlosser).

Je kon daar vroeg zijn wat je wilde, maar alleen was je toch niet. Ook hier weer een fantastisch uitzicht. Maar meer irritatie door de vele toeristen die ook de perfecte kiekjes wilde nemen. En er is daar minder ruimte dan op het Suikerbrood, dus snel weer weg.

De treintocht erheen is wel echt een mooie aanrader. Je kan ook met een busje.Dan ben je er sneller. Of de tocht indrukwekkender is, durf ik niet te zeggen. met de trein ga je dwars door een oerwoud heen en je komt ook kleine aapjes tegen. Het Christusbeeld staat trouwens zo hoog, dat hem echt niet zo goed kan zien vanuit de stad. Dat beeld had ik er in ieder geval bij.

Copacobana
Die middag hebben we lekker op het strand van Copacobana gehangen. De golven zijn  immens hoog. Dus alleen een echte goeie zwemmer kan die golven aan. Surfen kun je daar wel heel goed. Vooral aan het strand van Ipanema heb ik veel surfers gezien. Ze zijn sowieso heel sportief. Op het strand waren diverse sporttoestellen te vinden. Iedereen doet daar zijn work-out, dus tussen het luieren op het strand door, is er gelegenheid om even actief te zijn.

Dit was stop nummer één. Ik was eigenlijk nog helemaal niet klaar met Rio. Drie dagen is te kort. De sfeer die daar heerst, is echt geweldig. Als ik de kans krijg, ga ik zeker nog een keer terug.

Hierna volgen nog onze trips naar:

• Ilha Grande
• Paraty
• Iguaçu
• Sao Paulo

Share...

Het bericht Tijdelijke reisblog. Brazilië #1 verscheen eerst op Mijn kind kan de was doen.

De kinderen hebben er al weer een week vakantie op zitten. Heerlijk die vakantie periode. Ik zie mensen uit de buurt hun auto’s volladen en lekker wegrijden. Ik kan mij helemaal voorstellen hoe zij gaan genieten, ergens op een camping in Zuid-Frankrijk of genieten van het overheerlijke eten in Italië. Ja, ik geniet even met hen mee door te dromen. Want ik heb even geen reisje in de planning staan. Maar wel last van continue vakantiekriebels.

Ik heb afgelopen april/mei zo genoten van ons avontuur in IJsland, maar ik moet eerlijk bekennen dat ik zo jaloers ben op iedereen die momenteel aan een Grieks zwembad ligt te bakken. Geen zonvakantie dit jaar. En het Nederlandse weer, dacht na die ene hittegolf dat het ook wel mooi was geweest. Daar komt bij kijken dat ik gewoon moet werken, dus überhaupt genieten van het weer, zit er niet echt in. Dus ik snak ernstig naar zon, zee, strand en lekker eten.

Mijn vriend en ik hebben de smaak van het reizen te pakken sinds Brazilië. We hebben ook met elkaar afgesproken om lekker te blijven reizen, zolang er nog geen kleine koters in huis rondkruipen. En na een eerste mislukte zwangerschap zocht ik daar mijn troost in. 5 weken na mijn miskraam zijn we dan ook lekker naar IJsland gegaan. Even een weekje relaxen, rondreizen en genieten van al het moois dat moeder natuur nog wél te bieden heeft.

Eind dit jaar wordt ons nieuwe huisje opgeleverd. We willen een mooie inrichting en zijn daar dus ook al flink voor aan het sparen. Maar die continue vakantiekriebels (helemaal nu) laten mij niet los. Eind september heb ik even een weekje vrij. Misschien kunnen we naar Italië rijden? Maar ja, we kunnen het geld maar één keer uitgeven. Italië of huisje? Wat het gaat worden? Ik weet het nog niet. Ik blijf nog even de vakantiekriebels houden en ik ga maar eens kijken hoe ik de komende tijd met mijn luxeprobleem omga

Share...

Het bericht Continue vakantiekriebels verscheen eerst op Mijn kind kan de was doen.

Ik heb sowieso veel angsten. Naast vliegangst heb ik nog hoogtevrees, watervrees, spinnen (en vele insecten in het algemeen), ’s avonds over straat gaan en ook al heb ik mijn rijbewijs, rijden vind ik nog steeds geen pretje. En na mijn miskaam, heb ik er nog een extra angst bij gekregen. Dit is nog maar het topje van de ijsberg.

Hoogtevrees
Ze zeggen dat angsten te overwinnen zijn. Hoe dan? Ik heb al zo vaak gevlogen. Vorig jaar nog helemaal naar Brazilië, inclusief een aantal binnenlandse vluchten. En nog steeds heb ik op de terugweg met een benauwd gevoel gezeten iedere keer als er ook maar een beetje turbulentie te voelen was. Ik geloof daar niet in. In Brazilië heb ik ook doodsangsten uitgestaan tijdens één van onze excursies. We gingen door de jungle naar een mooi uitzicht lopen. Ja, het uitzicht was mooi ja. Maar de weg erheen heb ik nog steeds nachtmerries van. Wat zij een pad noemen, is voor ons meer een…. Tja, ik weet er even geen mooi woord voor, maar een pad kon ik het niet noemen. Althans, ik zag er gewoon geen pad in. En toen we bijna bij de top waren, moesten we nog even een rotsblok opklimmen van 15 meter met achter ons een afgrond. Of ik vastgebonden zat? Nee joh!!

Brulapen
Gehuild heb ik, en niet omdat ik blij was dat ik de top gehaald had. Nee, Ik huilde omdat ik wist dat ik ook nog naar beneden moest. De foto’s zijn mooi. Ik kan niet anders zeggen. Achteraf realiseerde ik mij dat pas. Tijdens de tocht zelf heb ik er niet van kunnen genieten. Onderaan de berg, op de terugweg, wel. Toen lieten de brulapen zich nog even zien. toen pas realiseerde ik mij dat het deze tocht waard was geweest. Ik zou dit niet zo gauw nog een keer doen. Een mooi verhaal heb ik wel, maar ik kan nou niet echt zeggen dat ik mijn angst heb overwonnen.

Ook kinderen krijgen te horen van nare nieuwsberichten en hoe ga je daar als opvoeder meeom. Hier heb ik al een keer eerder een artikel over geschreven. Lees dus ook: Je kind beschermen tegen het nieuws.

Share...

Het bericht Zijn angsten te overwinnen? verscheen eerst op Mijn kind kan de was doen.

Voor de start van onze rondreis door Brazilië, werden we gewaarschuwd dat we vooral heel goed op onze spullen moesten letten. Het kwam bij mij over alsof Brazilianen enorme criminelen waren en dat Brazilië het meest onveilige land van de wereld is. Bij voorbaat werd ik er al een beetje angstig van. Het bleek allemaal minder erg te zijn als dat ik in mijn hoofd had. In Rio de Janeiro bleken de mensen ontzettend vriendelijk te zijn. Stond je even te zoeken, was er altijd wel iemand die vroeg of hij of zij je ergens mee kon helpen. Ook zonder dat je daarna je spullen kwijt was of dat ze een fooitje wilden hebben. Nee, deze mensen waren oprecht behulpzaam. Ook al konden ze nauwelijks tot geen Engels.

Het leven in Brazilië gebeurt vooral op straat. Brazilianen zijn uitbundige mensen. Van een afstandje begroeten ze elkaar op een luidruchtige manier. Bij Copacabana Beach stonden om de zoveel meter sportapparaten waar flink gebruik van werd gemaakt. Op Ilha Grande (eiland) feesten ze de hele dag en maken zich vooral nergens druk over. Tenminste… zo leek het. En ze leven veel op straat. Ik vond het een verfrissende cultuur en vond het fantastisch om het leven daar voor een tijdje te mogen ervaren.

Toch merkte ik een keerzijde van het leven op straat. Door de “laid-back” houding ontbrak het in mijn ogen soms aan regels en structuur. Op straat zagen we regelmatig opstootjes ontstaan. Ook vond ik het soms ontbreken aan manieren. Simpel even uitkijken waar je loopt en even netjes je excuses aanbieden als je tegen iemand aanbotst, gebeurde niet. Er was ook niemand (een volwassen persoon) in de buurt die er wat van kon zeggen. Volwassenen zelf deden dat ook niet. Ook was het personeel in winkels niet altijd vriendelijk als zij erachter kwamen dat we geen Portugees spraken. Maar ja, dat gebeurt in Nederland ook. Alleen had ik het idee dat kinderen op straat wat meer aan hun lot werden overgelaten.

Helaas heerst er in Brazilië veel armoede. Dat helpt ook niet mee om je kinderen te kunnen ondersteunen in hun ontwikkeling. Zij zullen niet de kansen krijgen, als het grootse gedeelte van de kinderen in Nederland. Vooral in Sao Paulo heb ik een hoop armoede gezien en ook het grootste gedeelte van Rio de Janeiro bestaat uit sloppenwijken.

Dus wat de reden ook is, het zijn andere normen en waarden dan ik heb meegekregen vanuit thuis. Helemaal niet erg. Tijdens mijn opleiding heb ik een minor gevolgd over verschillende culturen en hun opvattingen over opvoeding. Er zijn zoveel verschillende opvattingen, zelfs binnen culturen, waar je als pedagoog rekening mee moet houden. Je probeert dan ook respect te hebben voor bepaalde normen en waarden, ook al liggen deze ver weg van die van jou.
De meesten zullen vast herkennen dat het moeilijk is om je werk los te laten op vakantie. Dat had ik dus ook. Maar in Brazilië hebben ze gewoon een andere levenshouding, waar ik van heb kunnen meegenieten. Een hele mooie ervaring was het. En dan heb ik het niet alleen over de manier waarop zij leven en hun kinderen opvoeden. Maar ook over alle landschappen. Een ervaring om nooit meer te vergeten.

Share...

Het bericht Brazilië verscheen eerst op Mijn kind kan de was doen.